زن و گل سرخ

Published فوریه 26, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

گل سرخى نشسته بر لب جو
بر رخش شبنم بهارى بود
شاد و خندان چو دختر نوروز
قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر
آمد و دید و بر رُخش خندید
در بَرش ایستاد آن لعبت
دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود
بنمود آن گل گلستان را
چونكه پژمرد بر گرفتش زود
بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى
خوب و زیبنده اى و زیبائى
گر چه از حُسن هم عقب باشى
تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى
زار و پژمرده و پریشانى
هر كسى میكند نظر پَستَت
نه كه دارى سرى نه سامانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1366+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, رخش،خندید،ایستاد،لعبت،فوری،چید،ساعت،زیب،گلستان،پژمرد،بفکند،بستان, زار،عقب،پژمرده،پریشان،پست،سری،سامانی, زن،گل،سرخ, زن،گل،سوری،خوب،زسبنده،زیبا،عفت،فریبا, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گل،سرخ،لب،جو،شبنم،بهاری،بود،شاد،خندان،دختر،نوروز،قلب،درد،رنج،عاری, مچموعه،شعر،نقاش،خیال

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ