کتاب

اى كه اسرار دلم می دانى
همه جا راز مرا می خوانى

هر چه گفتى به من از یارى بود
از وفا بود و مددكارى بود

هر شبم دانشم افزون سازى
قصرها در دل هامون سازى

هر چه دارم ز تو اندوخته ام
ز تو هر طرح نو آموخته ام

هر ورق بر ورقت دنیائیست
یك جهان دلكشى و زیبائیست

گه سخن از كُه و دریا گوئى
گاه از عرش و ثریا گوئى

قصه ها بهر من آغاز كنى
هر زمان عقده دل باز كنی

گه ز شاهان و گه از كارگران
گه ز ناكامى و رنج دگران

قصه ها گاه ز شب گاه ز روز
گاه از مشعل گیتى افروز

گه ز گل و گاه ز بلبل گوئى
گه ز خیرى و ز سنبل گوئى

گه بهارى چو بهشت آوریَم
همه زیبائى و زشت آوریَم

گاه از دین سخن آغازى تو
گه فسون كار و فسون سازى تو

گه نویدم دهى از خوشبختى
گه ز آرامش و گاه از سختى

سخن از رستم و سهراب كنى
با چنین قصه مرا خواب كنى

گهی از كوروش آن شاه بزرگ
می كنی ساز گه از گله وگرگ

سُخنت نغز و دل انگیز بُـود
هم فرح بخش و طرب خیز بُـود

عشق ها چاشنى صحبت توست
داستان ها اثر همت توست

همه نام نشانم ز تو باد
روشنى دل و جانم ز تو باد

تا تو را دارم اى مونس جان
نشوم بى هدف و بى سامان

زنده یا د فاطمه مهدی زاده