از مجموعه شعر نقاش خیال

___________________________________________________

در آرزوى ديدن روى چو مهت
سهل است بُتا اگر شوم خاك رهت
شبنم چو بشست چهره گل به سحر
زد شانه نسيم صبح موى سيهت

__________________________________________________

عمرى شد و اندر طلبت ملتمسم
در كوى وصال تو به مقصد نرسم
كاش از پى عمر من بُود عمر دگر
شايد كه بدان عمر به وصلت برسم

___________________________________________________

روى تو چو خورشيد و كلامت همه قند
بر عاشق خويش آه و زارى مپسند
از لعل عقيق تو دل ما خونين
بر زلف بنفشه ات دل ما پابند

___________________________________________________

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

ازمجموعه شعر نقاش خیال

جان و تن من فداى جان و تن تو
جائى نبُود بجز دلم مسكن تو
افسوس كه آه من ندارد اثرى
در ديده مست و قلب چون آهن تو

_______________________________________________________________________________________________________

ديدم صنمى را كه لبش گلگون است
دل صبر و قرار از كَفَش بيرون است
گفتم لب لعلت به چه آلوده شده
خون دل ماست يا لبت ميگون است

_______________________________________________________________________________________________________

ياد تو بُود مونس تنهائى من
طى گشته دگر صبر و شكيبائى من
جانم به لب آمد ز فراق لب تو
اى نور رُخت باعث بينائى من

_______________________________________________________________________________________________________

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

دیدم چو لبش یاد نمودم شكّر

آشفته و خشمین به من انداخت نظر

گفتم چه خطا رفت كه رنجیده شدى

گفتا كه عوام كى شناسد گوهر

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

سلام من به تو اى يار جانى
كه يادت مى‏ كنم در هر زمانى

تو را خوش باد روز و روزگاران
هميشه شمع تو باشد به ايوان

منم با ياد تو هر روز سرگرم
هم از تقصير خدمت باشدم شرم

هميشه دل به يادت خسته دارم
تن و جان را به مهرت بسته دارم

تو دردم دانى و باشى طبيبم
تو مى‏ دانى ز دنيا بى نصيبم

خوش آن چشمى كه باشد در قفايت
خوش آن خاكى كه باشد زير پايت

خوش آن مهرى كه بر تو رخ بتابد
خوش آن مَه كو به بالينت شتابد

خوش آن جامى كه از آن مى بنوشى
خوش آن جامه كه بر پيكر بپوشى

خوش آن آهى كه آيد از لبانت
خوش آن يارى كه باشد مهربانت

خوش آن جانى كه در پاى تو ريزد
خوش آن حرفى كه از جان تو ريزد

خوش آن شمعى كه بر تو نور پاشد
خوش آن دردى كه بر جانت نباشد

خوشا مِى از لبانت نوش كردن
خوشا آن نغمه هايت گوش كردن

خوش آن شيرينى و شيرين كلامى
خوشا آن سوختن در عين خامى

خوشا در انتظارت جان سپردن
خوشا از هجر سيماى تو مردن

خوشا آن نغمه های دلپذیرت
خوشا ديدار روى بى نظيرت

اگر درمان تو باشى درد خوشتر
به يادت از دل آه سرد خوشتر

نه مى‏ آيم، نه مى‏ آيى كنارم
نه مى‏ بينى دو چشم اشكبارم

نه درمان مى ‏كنى درد دلم را
نه مى‏ خواهى بدانى مشكلم را

نه مى‏ بينم تو را در انتظارم
نه مى ‏دانى تو راز آشكارم

به جاى اينكه دلدارم تو باشى
نمك برقلب مجروحم بپاشى

نمی خواهى زمانى سويم آيى
ز من جانا تو دلجوئى نمائى

نمى ‏خواهى ببينى شام تارم
نمى ‏جوئى دل اميدوارم

نمى‏ خواهى بخوانى نغمه هايم
نمى‏ خواهى بيايى در سرايم

نمى‏ خواهى گذارم سر به پايت
نمى‏ دانى به دل دارم وفايت

تو دل زين حرف ها آسوده دارى
نه چون من خاطرى فرسوده دارى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

اى كتاب من و اى همدم من
مونس شادى و رنج و غم من

از مجموعه شعر نقاش خیال

اى مادر خوب و مهربانم
اى لطف فزاى جاودانم

اى نام تو قوّت دل من
اى نور تو شمع محفل من

روشن ز تو كلبه و روانم
هم زنده براى توست جانم

من پاكى و عفت از تو دارم
من رمز محبت از تو دارم

تو راهنماى اوّلينم
تو رهبر مُلك عقل و دينم

اى از تو هزار مهر در دل
جز تو همه مهرهاست باطل

تو خنده زدى مرا به لبها
تو شاد نموديم به شبها

هر روز به من اميد دادى
هر لحظه به من نويد دادى

گه قصه سر به مُهر گفتى
گه دُر ز كلام خويش سفتى

من آينه دار طلعت تو
من مونس رنج و محنت تو

هستم همه جا به ياد رويت
پرواز همى كنم به سويت

اى مادر نيك منظر من
خورشيد منى و اختر من

ديدار تو درد من زدايد
گفتار تو قلب من گشايد

دامان تو پاكتر ز گوهر
جانم به فداى توست مادر

تو پاكترى از آنچه دانم
از پاكى تو بُود نشانم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

ازهمه دلبركان ماه ترى
به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى
تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم
بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست
باعث نيك سرانجامى توست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم 

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى