یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ

نگاه پر فسون

Published آوریل 17, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

به قربان نگاه پرفسون پر ز تیمارت

به چشم خسته من باد درد چشم بیمارت

از این غیرت همى سوزم که هر شب تا سحر باشد

فروغ روى غیرى پرتو افشان شب تارت

دو صد غم ریخت از جانم چو دیدم روى خوبت را

دو صد جان ریزمت در پا، وگر بینم دگر بارت

چه خوش باشد اگر چینم گلى از بوستان تو

چه غم گر صد هزاران زخم خار آید ز گلزارت

فروزانم چو زهره از فروغ روى ماه تو

همى خواهم زچشم بد خدا باشد نگهدارت

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1293+

Posted in غزل | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, دوصدغم،جان،بوستان،صدهزاران،گلزارت،گلزار, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, غزل, غیرت،سوزم،تاسحر،فروغ،غیر،پرتوافشان،شب،تارت, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), فروزان،زهره،فروغ،خداباشدزچشم،بد،خدا،نگهدارت،نگهدار, قربان،نگاه،پرفسون،تماررت،چشم،خسته،درد،چشم،بیمارت, لسان الغیب, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

زن

Published آوریل 12, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

زن از عشق و محبت آفریدند
زن از پاكى و عفت آفریدند

گمان بد مبر بر زن كه زن را
ز تقوى و ز عصمت آفریدند

گِل او را ز كوثر آب دادند
دل او را به جنّت آفریدند

خداوندان عشقش خلق كردند
دلش را پر عطوفت آفریدند

بهشت آرزویش نام دادند
زن از لطف و نجابت آفریدند

جهان بر حُسن رویش خیره كردند
برایش ناز و نعمت آفریدند

و لیكن زهره را چون خلق كردند
سرشتش را ز محنت آفریدند

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

2046+

Posted in غزل | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, بهشت،آرزو،لطف،نجابت،آفریدند, جهان،حسن،ناز،نعمت،خیره, خداوندان،عشق،خلق،عطوفت, زن،عشق،محبت،آفریدند،زن،پاکی،عفت،آفریدند, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،سرشت،محنت،آفریدند, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گل،کوثر،دل،جنت،خداوان،خلق،عطوفت،،عشق, گمان،بد،زن،تقوا،عصمت،آفریدند, لسان الغیب, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

استاد

Published مارس 30, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

پشت گردون شده خم بهر مقام استاد
می کند فخر مه و مهر به نام استاد

غیر شاگرد که کاهیدن جانش بیند
که شود با خبر از رنج مدام استاد

یا رب از چیست که این شهر پر از شادى و کام
دمى از عمر نگشته ست به کام استاد

همه دانند که جاى شکر و شهد و شراب
در همه عمر شرنگ است به جام استاد

یاد خوش باد که در دوره شاگردى خویش
همچو جانى به تنم بود کلام استاد

از دل و جان همه در مدرسه کوشا بودیم

ز خدا خواسته بودیم دوام استاد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده(زهره)

1186+

Posted in غزل | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, پشت،گردون،خم،مقام،استاد،میکند،فخر،مه،مهربه،نام استاد, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاگرد،کاهیدن،جان،رنج،مدام،استاد, شاگردی،کلام،استاد, شکرشهدشراب،شرنگ،جام،استاد, عطرنسترنها, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), کوشاخدا،دوام،استاد, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مقام استاد, یارب،شهرپرازشادی،کام،عمر،کام،استاد, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | 1 Comment

حافظ

Published مارس 29, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

دلم شیدا شد از اشعار حافظ
جهان زیبا شد از گفتار حافظ

لب شیرین ندارد اعتبارى
به پیش لعل شكّر بار حافظ

غم از دل پاك سازد جان ببخشد
همین گنجینه آثار حافظ

نباشد هیچكس همپایه او
ندارد هیچكس پندار حافظ

یقین شد سرّ حق بر وى هویدا
نداند جز خدا اسرار حافظ

وفادار است با شاخ نباتش
خوش آن یارى كه باشد یار حافظ

میان عرش اعلا جاى دارد
همیشه روح نیكوكار حافظ

ربوده قلب مشتاقان به شوخى
زدوده غم ز دل افكار حافظ

دلش روشن چو نور آفتاب است
که باشد شمع شام تار حافظ

دلانگیز است چون رؤیاى شیرین
نگارى کو بُود دلدار حافظ

زگل زیباتر و نیکوتر آید
که باشد در گلستان خار حافظ

مسلّم باَشَدش یا رب هزیمت
كه دارد او سر پیكار حافظ

صبا آمد زكوى او معطر
فداى خاك عنبربار حافظ

یقینش ساقى كوثر دهد جام
كه بوده باده نوشى كار حافظ

شده خاموش آتشخانه پارس
چو دیده كلك آتش بار حافظ

درون بحر دانش دُر یكتاست
فریبا طبع گوهر بار حافظ

شده خاموش آتشخانه پارس
چو دیده كلك آتش بار حافظ

درون بحر دانش دُر یكتاست
فریبا طبع گوهر بار حافظ

چو او را حافظ قرآن بدانند
بنازم دانش سرشار حافظ

لبش شیرین تر از شهد و نباتست
كه سازد بازگو اشعار حافظ

ضمیرش روشن و طبعش بلند است
كه دون طبعى نباشد كار حافظ

عتیقه گر نباشد از چه گردد
فزونتر هر زمان مقدار حافظ

لسان الغیب گفتند آفرین باد
به افكار و دل هشیار حافظ

مگر با فكر زهره شد هم آواز
همیشه خاطر بیدار حافظ

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1609+

Posted in قصیده | Tagged آتشخانه،پارس،كلك،آتش،بارحافظ،بحردانش،دُریكتاست،فریباطبع،گوهربارحافظ, دلم،شیداشدازاشعارحافظ،جهان،زیباشدازگفتارحافظ،لب،شیرین،ندارداعتبارى،به،پیش،لعل،شكّربارحافظ, ربوده،قلب،مشتاقان،شوخى،زدوده،غم،زدل،افكارحافظ،دلش،روشن،چونورآفتاب،شمع،شام،تارحافظ ،دلانگیزاست،رؤیاى،شیرین،نگارى،کوبُوددلدارحافظ, زگل،زیباترونیکوترآیددرگلستان،خارحافظ،مسلّم،یارب،هزیمت،سرپیكارحافظ, صباآمدزكوى،اومعطرفداىخاك،عنبربارحافظ،یقینش،ساقى،كوثردهدجام،باده،نوشى،كارحافظ, غم،ازدل،پاك،سازدجان،ببخشدهمین،گنجینه ،آثارحافظ،نباشدهیچكس،همپایه،اونداردهیچكس،پندارحافظ, فكرزهره،عتیقه،قرآن،ضمیرش،طبعش, لسان الغیب, میان،عرش،اعلاجاى،داردهمیشه،روح،نیكوكارحافظ،ربوده،قلب،مشتاقان،شوخى،زدوده،غم،زدل،افكارحافظ, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | 3 Comments

سروش محبت

Published مارس 24, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

نسیم صبح امیدم نوید باد جنّت داد

سحرگه مِى فروشم آمد و جامى به منّت داد

چو شیدا گشتم از آن جام و شستم زنگ غمها را

غزلخوان دلبرم آمد سروشم از محبت داد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

سروش محبت

1360+

Posted in غزل ناتمام | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, بخت،من،شوریده،چون،مأیوس،مهرتوام،روزتاریك،هجرت،فروزانم, حافظ, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, سروش،محبت, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نسیم،صبح،امد،نوید،باد،جنت،سحرگه،می،فروشم،جامی،منت،شیدا،گشتم،جام،شستم،زنگ،غمها،غزلخوان،دلبرم،سروش, نگاهت،خوش،جمالت،دلپسند،است،لبت،شیرین،و،لبخندت،چو،قند،است،قدم،بر،چشم،من،بگذار،و،بنشین،دل،زهره،به،زلفت،پاى،بند،است, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 11, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

زلعلت شربت وصلم چشاندى

ز مژگان تیر بر قلبم نشاندى

زچشمانت زدى آتش به جانم

ز هجرانت ز چشمم خون فشاندى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

1223+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, آتشخانه،پارس،كلك،آتش،بارحافظ،بحردانش،دُریكتاست،فریباطبع،گوهربارحافظ, دنیاى،پهناور, دوبیتی, روزوشب،آتش،عشق،سوزانم،چوشمع،غم،هجررُخت،نالان،گریانم،چوشمع, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لعل،شربت،وصل،چشاندی،مژگان،تیر،قلب،نشاندی،چشمانت،آتش،جانم،هجرانت،چشمم،خون،فشاندی, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 11, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموع شعر نقاش خیال

به هر لحظه ز عشقت یاد کردم
به هر جا از غمت فریاد کردم

شدم چون خسته از هجران رویت
ز دست هجر تو بیداد کردم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1338+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, دوبیتی, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شدم،چون،خسته،از،هجران،رویت،زدست،هجر،تو،بیداد،کردم زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره), فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), فكرزهره،عتیقه،قرآن،ضمیرش،طبعش, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, هر،لحظه،عشقت،یاد،کردم،هر،جا از،غمت،فریاد،کردم, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ

نگاه پر فسون

از مجموعه شعر نقاش خیال

به قربان نگاه پرفسون پر ز تیمارت

به چشم خسته من باد درد چشم بیمارت

از این غیرت همى سوزم که هر شب تا سحر باشد

فروغ روى غیرى پرتو افشان شب تارت

دو صد غم ریخت از جانم چو دیدم روى خوبت را

دو صد جان ریزمت در پا، وگر بینم دگر بارت

چه خوش باشد اگر چینم گلى از بوستان تو

چه غم گر صد هزاران زخم خار آید ز گلزارت

فروزانم چو زهره از فروغ روى ماه تو

همى خواهم زچشم بد خدا باشد نگهدارت

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

زن

از مجموعه شعر نقاش خیال

زن از عشق و محبت آفریدند زن از پاكى و عفت آفریدند

گمان بد مبر بر زن كه زن را ز تقوى و ز عصمت آفریدند

گِل او را ز كوثر آب دادند دل او را به جنّت آفریدند

خداوندان عشقش خلق كردند دلش را پر عطوفت آفریدند

بهشت آرزویش نام دادند زن از لطف و نجابت آفریدند

جهان بر حُسن رویش خیره كردند برایش ناز و نعمت آفریدند

و لیكن زهره را چون خلق كردند سرشتش را ز محنت آفریدند

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

استاد

از مجموعه شعر نقاش خیال

پشت گردون شده خم بهر مقام استاد می کند فخر مه و مهر به نام استاد

غیر شاگرد که کاهیدن جانش بیند که شود با خبر از رنج مدام استاد

یا رب از چیست که این شهر پر از شادى و کام دمى از عمر نگشته ست به کام استاد

همه دانند که جاى شکر و شهد و شراب در همه عمر شرنگ است به جام استاد

یاد خوش باد که در دوره شاگردى خویش همچو جانى به تنم بود کلام استاد

از دل و جان همه در مدرسه کوشا بودیم

ز خدا خواسته بودیم دوام استاد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده(زهره)

حافظ

از مجموعه شعر نقاش خیال

دلم شیدا شد از اشعار حافظ جهان زیبا شد از گفتار حافظ

لب شیرین ندارد اعتبارى به پیش لعل شكّر بار حافظ

غم از دل پاك سازد جان ببخشد همین گنجینه آثار حافظ

نباشد هیچكس همپایه او ندارد هیچكس پندار حافظ

یقین شد سرّ حق بر وى هویدا نداند جز خدا اسرار حافظ

وفادار است با شاخ نباتش خوش آن یارى كه باشد یار حافظ

میان عرش اعلا جاى دارد همیشه روح نیكوكار حافظ

ربوده قلب مشتاقان به شوخى زدوده غم ز دل افكار حافظ

دلش روشن چو نور آفتاب است که باشد شمع شام تار حافظ

دلانگیز است چون رؤیاى شیرین نگارى کو بُود دلدار حافظ

زگل زیباتر و نیکوتر آید که باشد در گلستان خار حافظ

مسلّم باَشَدش یا رب هزیمت كه دارد او سر پیكار حافظ

صبا آمد زكوى او معطر فداى خاك عنبربار حافظ

یقینش ساقى كوثر دهد جام كه بوده باده نوشى كار حافظ

شده خاموش آتشخانه پارس چو دیده كلك آتش بار حافظ

درون بحر دانش دُر یكتاست فریبا طبع گوهر بار حافظ

شده خاموش آتشخانه پارس چو دیده كلك آتش بار حافظ

درون بحر دانش دُر یكتاست فریبا طبع گوهر بار حافظ

چو او را حافظ قرآن بدانند بنازم دانش سرشار حافظ

لبش شیرین تر از شهد و نباتست كه سازد بازگو اشعار حافظ

ضمیرش روشن و طبعش بلند است كه دون طبعى نباشد كار حافظ

عتیقه گر نباشد از چه گردد فزونتر هر زمان مقدار حافظ

لسان الغیب گفتند آفرین باد به افكار و دل هشیار حافظ

مگر با فكر زهره شد هم آواز همیشه خاطر بیدار حافظ

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

سروش محبت

از مجموعه شعر نقاش خیال

نسیم صبح امیدم نوید باد جنّت داد

سحرگه مِى فروشم آمد و جامى به منّت داد

چو شیدا گشتم از آن جام و شستم زنگ غمها را

غزلخوان دلبرم آمد سروشم از محبت داد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

از مجموعه شعر نقاش خیال

زلعلت شربت وصلم چشاندى

ز مژگان تیر بر قلبم نشاندى

زچشمانت زدى آتش به جانم

ز هجرانت ز چشمم خون فشاندى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

از مجموع شعر نقاش خیال

به هر لحظه ز عشقت یاد کردم به هر جا از غمت فریاد کردم

شدم چون خسته از هجران رویت ز دست هجر تو بیداد کردم

زن از عشق و محبت آفریدند
زن از پاكى و عفت آفریدند

گمان بد مبر بر زن كه زن را
ز تقوى و ز عصمت آفریدند

گِل او را ز كوثر آب دادند
دل او را به جنّت آفریدند

خداوندان عشقش خلق كردند
دلش را پر عطوفت آفریدند

بهشت آرزویش نام دادند
زن از لطف و نجابت آفریدند

جهان بر حُسن رویش خیره كردند
برایش ناز و نعمت آفریدند

و لیكن زهره را چون خلق كردند
سرشتش را ز محنت آفریدند

پشت گردون شده خم بهر مقام استاد
می کند فخر مه و مهر به نام استاد

غیر شاگرد که کاهیدن جانش بیند
که شود با خبر از رنج مدام استاد

یا رب از چیست که این شهر پر از شادى و کام
دمى از عمر نگشته ست به کام استاد

همه دانند که جاى شکر و شهد و شراب
در همه عمر شرنگ است به جام استاد

یاد خوش باد که در دوره شاگردى خویش
همچو جانى به تنم بود کلام استاد

دلم شیدا شد از اشعار حافظ
جهان زیبا شد از گفتار حافظ

لب شیرین ندارد اعتبارى
به پیش لعل شكّر بار حافظ

غم از دل پاك سازد جان ببخشد
همین گنجینه آثار حافظ

نباشد هیچكس همپایه او
ندارد هیچكس پندار حافظ

یقین شد سرّ حق بر وى هویدا
نداند جز خدا اسرار حافظ

وفادار است با شاخ نباتش
خوش آن یارى كه باشد یار حافظ

میان عرش اعلا جاى دارد
همیشه روح نیكوكار حافظ

ربوده قلب مشتاقان به شوخى
زدوده غم ز دل افكار حافظ

دلش روشن چو نور آفتاب است
که باشد شمع شام تار حافظ

دلانگیز است چون رؤیاى شیرین
نگارى کو بُود دلدار حافظ

زگل زیباتر و نیکوتر آید
که باشد در گلستان خار حافظ

مسلّم باَشَدش یا رب هزیمت
كه دارد او سر پیكار حافظ

صبا آمد زكوى او معطر
فداى خاك عنبربار حافظ

یقینش ساقى كوثر دهد جام
كه بوده باده نوشى كار حافظ

شده خاموش آتشخانه پارس
چو دیده كلك آتش بار حافظ

درون بحر دانش دُر یكتاست
فریبا طبع گوهر بار حافظ

شده خاموش آتشخانه پارس
چو دیده كلك آتش بار حافظ

درون بحر دانش دُر یكتاست
فریبا طبع گوهر بار حافظ

چو او را حافظ قرآن بدانند
بنازم دانش سرشار حافظ

لبش شیرین تر از شهد و نباتست
كه سازد بازگو اشعار حافظ

ضمیرش روشن و طبعش بلند است
كه دون طبعى نباشد كار حافظ

عتیقه گر نباشد از چه گردد
فزونتر هر زمان مقدار حافظ

لسان الغیب گفتند آفرین باد
به افكار و دل هشیار حافظ

مگر با فكر زهره شد هم آواز
همیشه خاطر بیدار حافظ

به هر لحظه ز عشقت یاد کردم
به هر جا از غمت فریاد کردم

شدم چون خسته از هجران رویت
ز دست هجر تو بیداد کردم