از مجموعه شعر نقاش خیال

ما ياد او به مُلك سليمان نمى ‏دهيم
لعل لبش به چشمه حيوان نمى ‏دهيم

زر مى‏دهند در ره دلدارخويش و ما
جز سر به راه آن گل خندان نمى‏ دهيم

هر چيز زيب دست مهان نيست زين سبب
جز دل به دست آن مه تابان نمى ‏دهيم

در راه عشق خويش به غير از وفا به عهد
در راه وصل يار بجز جان نمى ‏دهيم

بخت ار مدد نكرد كه پيمانه ‏اى زنيم
جز عمر خويش بر سر پيمان نمى‏ دهيم

تا شرح حال ما به تفقد نپرسد او
بر روزگار خود سر و سامان نمى ‏دهيم

دلدار ما زمردم دانا و فاضل است
ما دل به دست مردم نادان نمى‏ دهيم

مهمان ماست يار در اين تيره شب ولى
جز چشم خويش خانه به مهمان نمى ‏دهيم

چون زهره خون فشاند به راهش، به ناز گفت
ما گوش خود به ناله و افغان نمى‏ دهيم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

آمدى اى گل نورسته تو در منزل من
از فروغ رُخت افروخته شد محفل من

بنِـه از مهر و وفا پاى تو بر چشم ترم
گر بُود كوچك و تاريك فضاى دل من

گره چندى ز سر زلف تو در كارم بود
آمدى چون تو، شد آسان به خدا مشكل من

نتوانم كه نهم پا به سر مهر و وفا
كه چو مُردم شِنوى بوى وفا از گِل من

همه خواهند كه دلدار خلايق باشند
من نخواهم كه شود جز تو كسى مايل من

اندرين شهر كه مردم همه خندان و خوشند
نيست جز رنج و غم از عشق رُخت در دل من

فكر وصلت به سر زهره خياليست محال
همه خندند به انديشه بى حاصل من

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

مده رنجم اگر دين دارى اى مه
چه رسم است اين چه آیين دارى اى مه

كى آیين محبت اينچنين است
مگر با من سر كين دارى اى مه

ببين بالين من تر گشته از اشك
چه شمعى را به بالين دارى اى مه

سر جنگ است با من يا سر صُلح
بگو جانا كدامين دارى اى مه

چو مژگانت به نازم كشت بينم
به خونم جامه رنگين دارى اى مه

همان عطرى كه جانم كرده غارت
تو با گيسوى مشكين دارى اى مه

زبانم بسته و لب ها خموش است
چرا قلبم تو خونين دارى اى مه

شب و روزت به خرسندى سر آيد
چرا جانم تو غمگين دارى اى مه

نشان از مهر خورشيد جهانتاب
بدان روى نگارين دارى اى مه

چرا با اينكه زهره مايل توست
نظر بر ماه و پروين دارى اى مه

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال                                                  

كاش روى خوبت اى آرام جان مى‏ ديدمى               
يا لبان همچو ياقوت تو را بوسيدمى 

كاش يك روزى اگر شد با تو همصحبت شوم           
وز لبانت وعده مهر و وفا بشنيدمى       

كاش اشكم داد مهلت يك نفس در پيش خلق          
تا كه راز عشق ديرين تو را پوشيدمى

كاشكى آزاد بودم من ز قيد روزگار                        
تا چو بلبل بر رخ زيباى گل خنديدمى 

خواستم از راز چشمت با خبر گردم ولى                
از بلاى ناوك مژگان تو ترسيدمى 

كاشكى چون باد بگذشتم كنار بسترت                   
تا در آغوش تو اى آرام جان خوابيدمى

دوش با ياد تو اى گل، خواب از چشمم گريخت      
در فراقت از سر شب تا سحر ناليدمى 

گر به كويت راه مى ‏دادند جانا زهره را                       
سر به خاك آستان درگهت ماليدمى                 

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

      
كاش اى آرام جانم ديدمى
يا اگر ميشد تو را بوسيدمى

كاش مى‏شد با تو همصحبت شوم
وز لبت حرف وفا بشنيدمى

كاش اشكم مهلتى مى‏ داد باز
تا كه راز عشق مى‏ پوشيدمى

كاشكى آزاد بودم من زقيد
تا چو بلبل بر رُخت خنديدمى

خواستم از راز تو آگه شوم
از بلاى چشم تو ترسيدمى

كاشكى چون باد اندر بسترت
اندر آغوش تو مى‏ خوابيدمى

دوش با ياد تو خواب از من گريخت
در فراقت تا سحر ناليدمى

گر به كويت راه دادى زهره را
سر به خاك درگهت ماليدمى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

 یک غزل با دو وزن

كاش روى خوبت اى آرام جان مى ‏ديدمى
يا لبان همچو ياقوت تو را بوسيدمى

 کاش ای آرام جانم دیدمی 

یا اگر می شد تو را بوسیدمی    

كاش يك روزى اگر شد با تو همصحبت شوم             
وز لبانت وعده مهر و وفا بشنيدمى    

کاش می شد با تو همصحبت شوم

وز لبت حرف وفا بشنیدمی    

كاش اشكم داد مهلت يك نفس در پيش خلق        
تا كه راز عشق ديرين تو را پوشيدمى  

کاش اشکم مهلتی می داد باز

تا که زاز عشق می پوشیدمی                  

كاشكى آزاد بودم من ز قيد روزگار                                
تا چو بلبل بر رخ زيباى گل خنديدمى  

 کاشکی آزاد بودم من زقید 

تا چو بلبل بر رُخت خندیدمی

خواستم از راز چشمت با خبر گردم ولى                   

از بلاى ناوك مژگان تو ترسيدمى    

خواستم از راز تو آگه شوم

 از بلای چشم تو ترسیدمی                       

كاشكى چون باد بگذشتم كنار بسترت                    

تا در آغوش تو اى آرام جان خوابيدمى  

کاشکی چون باد اندر بسترت

 اندر آغوش تو می خوابیدمی                

دوش با ياد تو اى گل، خواب از چشمم گريخت         
در فراقت از سر شب تا سحر ناليدمى  

دوش با یاد تو خواب از من گریخت

در فراقت تا سحر نالیدمی                

گر به كويت راه مى ‏دادند جانا زهره را                    
سر به خاك آستان درگهت ماليدمى   

گر به کویت راه دادی زهره را

سر به خاک درگهت مالیدمی  

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

تنها تو را به دور جهان دوست دارمى
تنها تو نازنين و فريبا و يارمى

تنها تو اى نگار دل افروز و دلربا
سرو و گل و بنفشه باغ بهارمى

اى آرزوى قلب پريشان و خسته ام
دير آشنايـت من و زيبا نگارمى

شيداى روى دلكش و چشم سياهتم
آرام جان و آفت صبر و قرارمى

شاخ اميد گلشن زيباى زندگى
پيوند روح و روشنى شام تارمى

تو آن گل شقايق خود روى طرْفِ جو
يا باغى از شكوفه زيبا كنارمى

دوشم به غمزه گفت كه اى زهره بعد از اين
تو صيد پاى بسته و تنها شكارمى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

بلاى جانى و جان جهانى
صفاى روحى و روح روانى

جهانسوز و دلافروز و دلارام
فريب و آفتى، شيرين زبانى

نسيم صبح و اميد دل من
درخشان مهرى و نامهربانى

گل و شمع و شراب و نشئه مى
به هر چه خوب در دنياست آنى

سرشك ديده و اميد جانى
رخِ چون برگ گل، ابرو كمانى

نهال آرزو و شاخه بيد
لبانت غنچه و شيرين دهانى

گل ناز و نياز و رنگ مهتاب
دو چشمت منبع راز نهانى

دلاويز و دل‏انگيز و نكو روى
چو اختر، گه نهان و گه عيانى

بهار و سنبل و درياى سيماب
بهشت و خنده و جان جهانى

اگر در كلبه ويران زهره
نمائى جلوه، عيش بى گمانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

نميروم ز سر كويت ار برنجانى
كه هر چه جور كنى باز راحت جانى

اگر چه قهر تو نسبت به من مسلّم شد
بدانمت كه نظر بامنست پنهانى

خطا چو رفت بگو تا ز بعد توبه كنم
ببخش بر من غمديده ات به آسانى

نداده‏ ام دل و جان جز به خاطر شادت
چرا از اينكه دلم برده ‏اى پشيمانى 

سياه گشته چو موى تو روز روشن من
بيا و مهر وجودت به ما كن ارزانى

خدا كند كه رقيب از ميانه برخيزد
سپس نشينى و درد دلم تو بنشانى

بيا شبى و منّور نماى كلبه من
كه تابناكتر از زهره درخشانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

چاپ نشده

کام دلها جز سرابی بیش نیست
یک دو روز عمر خوابی بیش نیست

این همه ناز و هیاهوی شباب
غیر شور و التهابی بیش نیست

در فضای بی سر انجام جهان
برق هستی جز شهابی بیش نیست

زلف دلداری که جان قربان اوست
غیر رمز و پیچ و تابی بیش نیست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)