از مجموعه شعر نقاش خیال

شب بود و ستاره ها نمايان بود
در ظلمت شب چو مهر تابان بود

زيبا صنمى به بسترى زيبا
از جور رقيب خويش گريان بود

مهتاب كشيده پرده سيمين
بردشت و دمن چو روز رخشان بود

از ناله مرغ شب دلم بگرفت
كو از دل و جان هميشه نالان بود

از عطر شكوفه ها مشام جان
خوشبو و معطّر و فروزان بود

گل با همه ناز و عشوه بر بلبل
از جور و جفاى خود پشيمان بود

خوش بود دو چشم نرگس اندر خواب
افسانه سرا هزار و دستان بود

در گلبُن عشق و آرزو آن شب
هم مهر و وفا به قيمت ارزان بود

آن يار كه بود دشمن جانم
برعكس هميشه شاد و خندان بود

در چهره روشن و دل افروزش
نقشى ز يگانگى نمايان بود

آمد به سراغم آن بت عيّار
از او گله ها مرا هزاران بود

بس شكوه نمودم از فراق او
پژمان شده و ز من گريزان بود

باقهر برفت و خَست جان من
آن كس كه اميد و راحت جان بود

چيزى كه بجا گذاشت آن دلبر
اندر دل زهره تير مژگان بود

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

یار ناديده اگر ديده شود
شادمان اين دل رنجيده شود

ناز از چشم سياهش بكشم
برمن ار يار پسنديده شود

من ز سوداى تو بيدارم اگر
نرگس مست تو خوابيده شود

تاب و آرام رود از دل زار
موت بالطف چو تابيده شود

چه شود گر كه به شكرانه حُسن
بوسه اى از لب تو چيده شود

خبرت هست كه هر شب ما را
آب از هجر تو در ديده شود

زهره ام گفت مرو از پى يار
لغو اين عادت پوسيده شود

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

يارم به دست خويش نهال وفا بريد
پيمان دوستى و محبت زما بريد

تا گريه ام نبيند و زاريم نشنود
باچشم باز صحبت اهل وفا بريد

چون آشنا به جور و جفا گشت لاجرم
از يار آشنا سخن آشنا بريد

دانست چونكه هست رخش منبع صفا
زين رو برفت و از نظر ما صفا بريد

يك بوسه از لبش به جهانى دريغ كرد
از تشنگان باديه آب بقا بريد

چون ديد از وفا و محبت يگانه ام
او پا زكوى زهره خود از جفا بريد

زنده یاد فاطمه مهدیزاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

روز و شب از آتش قهر تو سوزانم چو شمع
از غم هجر رُخت نالان و گریانم چو شمع

بیش از این از آتش خشمت مسوزان قلب من
بر سر آتش دارم و آتش به دامانم چو شمع

خشم كم كن قهر كم كن لطف آغاز این زمان
من كه از زلف پریشانت پریشانم چو شمع

گر خطائى رفت با لطف و صفا نادیده گیر
روى بنما چونكه من از غصه لرزانم چو شمع

بخت من شوریده چون مأیوس از مهر توام
روز من تاریك و از هجرت فروزانم چو شمع

نیست غیر از ساختن با این دل امیدوار
نیست غیر از سوختن دارو و درمانم چو شمع

گر از این پس لطف خود از زهره بنمائى دریغ
خویش را در آتش عشقت بسوزانم چو شمع

  زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

من تار جان خويشتن، بر پاى مهرت بسته ام
در آرزوى ديدنت، در رهگذر بنشسته ام

ترسم ترا رسوا كنم، آشفته و شيدا كنم
مجنون و بى پروا كنم، چون من به تو پيوسته ام

اى همزبان خوب من، اى دلبر مطلوب من
نازكدل و محبوب من، بازآ ز هجرت خسته ام

هر شب كه مه پيدا شود، چون روى تو زيبا شود
جانم پر از غوغا شود، بينم كه از غم رسته ام

بشنو تو اشعار مرا، بنگر شب تار مرا
پس كى به گوشت مى  رسد، اين ناله آهسته ام

چشمم سرشك افشانده است، اين دل به راهت مانده است
خلقى ز خويشم رانده است، از بس به تو وابسته ام

اين زهره بى خويشتن، دارد به دل دردى كهن
گويى تواى پيمان شكن، اكنون زدامش خسته ا م

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

من نهال تازه اى در بزم گلها نیستم
دلربا و دلكش و شوخ و دلارا نیستم

من گلى پژمرده ام در دست باد مهرگان
غنچه اى نشكفته از بهر تماشا نیستم

بلبلى هستم نوا خوان لیك در بند و قفس
غیر قید زندگى بر دست و بر پا نیستم

مرغكى هستم چهارَم جوجه در زیر پر است
ثروتى جز كودكان خوب و زیبا نیستم

غیر اشكى راه گم كرده ز چشم روزگار
غیر آهى سرد و مبهم روى لبها نیستم

جز نواى گنگ و خاموشى به دشت زندگى
جز دلى خونین و جانى پرتمنّا نیستم

غیر نومیدى به جانم نیست تا پایان عمر
غیر موجى بى نشان بر روى دریا نیستم

پیكرى در هم فشرده دارم و بى خویشتن
قامتى خم گشته جز از بار غمها نیستم

شمعیم لرزان و سوزان و زهستى بى خبر
پیرو پروانه ام از عشق پروا نیستم

شعله ام جانسوز اما دلپذیر و دلنواز
زهره ام من لیك در بزم ثریا نیستم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

آنكه از الهام او گويا شدم
دور از گفتار او تنها شدم

سوختم درآتش عشقش چو شمع
همچنان پروانه بى پروا شدم

بسكه بر سر رفته ام در كوى او
عاقبت همچون صبا بى پا شدم

ازهمان چشمى كه روزم شد سيه
با همان ناز نگه رسوا شدم

چون اسيرم از محبت، زين سبب
در رهش چون سنگ پابرجا شدم

چون نسيمى هر طرف دامن كشان
همره طوفان شدم غوغا شدم

گاه همچون ابر مى بارم سرشك
گاه همچون رعد طوفانزا شدم

زان زمان كان لعل ميگون يافتم
مست گشتم واله و شيدا شدم

چونكه مهرش بر من بيدل رسيد
همچو زهره محو و ناپيدا شدم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گلى چون تو چنين زيبا نديدم
چو رويت لاله در صحرا نديدم

زبسكه گريه از هجر تو كردم
بسان چشم خود دريا نديدم

به اميد وصالت زنده ام من
ولى جز هجر تو جانا نديدم

به بستان بهر گل چيدن شدم دوش
به غيراز خار از گل ها نديدم

بدادم نسبت چشمت به نرگس
چو چشمت نرگس شهلا نديدم

چو زهره عاشق چشم انتظارى
به كوى عشق پا برجا نديدم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن اينجا قسمت مي دهم
بر همه دنيا قسمت مي دهم

گاه به مينوى پر از رنگ و بوى
گاه به مينا قسمت مي دهم

گه به دل و ديده عشاق زار
گه به ثريا قسمت مي دهم

گاه به چشم تر طفل يتيم
يا دل دريا قسمت مي دهم

گه به گل و بلبل زيبا پرست
يا رخ زيبا قسمت مي دهم

گه به خدا گاه به خاصان او
در شب يلدا قسمت مي دهم

يا به دل عاشق جان باخته
اين من تنها قسمت مي دهم

گاه به خواهشگرى عاشقان
گه به تمنا قسمت مي دهم

گاه به آه دل درمانده اى
كو شده رسوا قسمت مي دهم

روى از اين زهره بيدل مپوش
گوش كن اينجا قسمت مي دهم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

به هر روز و ساعت تو را می ستایم
به هر وضع و حالت تو را می ستایم

تو اى منبع آرزوى و امیدم
به هنگام صحبت تو را می ستایم

تو لطف خدائى تو مهر و وفائى
تو رمز محبت، تو را می ستایم

تو اى مادر بهتر از جان شیرین
در این كنج عزلت تو را می ستایم

جوانى به راهم تبه كرده اى تو
به رسم غرامت تو را می ستایم

بدین راه دور و در این تلخ كامى
در این شهر غربت تو را می ستایم

به شادى و غمها، به هنگام شبها
تو اى خسته قامت تو را می ستایم

به جاى زمانها كه خوابت ربودم
به روز سلامت تو را می ستایم

به جائى كه بهرم بهارت خزان شد
به ایام عزّت تو را می ستایم

تو عشق خدائى تو شهر صفائى
ز روى شهامت تو را می ستایم

نمى دانمت چون ستایم به گیتى
كه بعد از خدایت تو را می ستایم

شكسته است چون آینه روى پاكت
ز زجر و ز محنت تو را می ستایم

ره آورد عمرم همین بود مادر
كه من بى نهایت تو را می ستایم

ببخشا بدین زهره بى زبانت
كه در هر كجایت تو را می ستایم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)