از مجموعه شعر نقاش خیال

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

فکر نابجا

از مجموعه شعر نقاش خیال

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

نالان ز درد عشقم و درمانم آرزوست
مهر و وفااز آن گل خندانم آرزوست

یا رب نشان لطف ندیدم به عارضش
آنرا كه نیست در گلِ او آنم آرزوست

پیمان ببست و باز شكست وبه قهر رفت
اكنون از او مرمت پیمانم آرزوست

از كفر زلف او شده ایمان من خراب
با كفر خو گرفتم و ایمانم آرزوست

تأثیر گریه چونكه دلش مهربان كند
از سیل اشك تر شده دامانم آرزوست

بهر نوازش دل خو كرده باغمم
حرفى دو چند از آن لب و دندانم آرزوست

می گفت زهره دوش ز تنهائى و ز درد
یك همدم حكیم و سخندانم آرزوست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

از مجموعه شعر نقاش خیال

شب بود و ستاره ها نمايان بود
در ظلمت شب چو مهر تابان بود

زيبا صنمى به بسترى زيبا
از جور رقيب خويش گريان بود

مهتاب كشيده پرده سيمين
بردشت و دمن چو روز رخشان بود

از ناله مرغ شب دلم بگرفت
كو از دل و جان هميشه نالان بود

از عطر شكوفه ها مشام جان
خوشبو و معطّر و فروزان بود

گل با همه ناز و عشوه بر بلبل
از جور و جفاى خود پشيمان بود

خوش بود دو چشم نرگس اندر خواب
افسانه سرا هزار و دستان بود

در گلبُن عشق و آرزو آن شب
هم مهر و وفا به قيمت ارزان بود

آن يار كه بود دشمن جانم
برعكس هميشه شاد و خندان بود

در چهره روشن و دل افروزش
نقشى ز يگانگى نمايان بود

آمد به سراغم آن بت عيّار
از او گله ها مرا هزاران بود

بس شكوه نمودم از فراق او
پژمان شده و ز من گريزان بود

باقهر برفت و خَست جان من
آن كس كه اميد و راحت جان بود

چيزى كه بجا گذاشت آن دلبر
اندر دل زهره تير مژگان بود

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

ناز نگهت كشید باید
بى مهرى تو ندید باید

چشمت كه بُود بلاى جانها
البته به جان خرید باید

هر جاست سخن ز حسن رویت
اینگونه سخن شنید باید

در محفل تو نشست باید
بروصل تو نا رسید باید

گر دست نمی رسد به مویت
پس دامن تو كشید باید

چون شاد نشد دل از نگاهت
از دست غمت رمید باید

اینگونه اشاره هاى ناجور
از چشم زمانه دید باید

از چشم بدت چونیست ایمن
الحمد به تو دمید باید

آرام شود دل رمیده
چون در برت آرمید باید؟

زهره! چو كبوتران به ناگاه
از بام بتان پرید باید

زنده یاد فاطمه مهدی زاده(زهره)

بام بتان

از مجموعه شعر نقاش خیال

رفته بودم دو سه روزى به تماشاى دگر

غافل از اینكه نباشد چو تو زیباى دگر

به امیدى كه بیائى و غم از دل برود

دیده من نگرانست چو شب هاى دگر

از نگاه گنه آلود دلم بگریزد

تا فریبم ندهد چشم فریباى دگر

رشكم آید كه صبا از تو تمتع گیرد

در گذرگاه و به خلوتگه و هر جاى دگر

دوش رفتم به تماشاى گلستان و بهار

سوسن از وصف تو می گفت به گلهاى دگر

هر تمنّا ز دل غمزده ام رخت ببست

دارم از چشم تو امروز تمناى دگر

من كه گشتم زنگاه تو چنین مست و خراب

باز هم مست ترم ساز به میناى دگر

تا تو با آن قد دلجو زده اى راه مرا

نزند راه مرا قامت رعناى دگر

این سرى را كه به پایت زده اى از سر خشم

نگذارم زجفاهاى تو در پاى دگر

تا جهان باشد و تو رهزن دلها باشىی

نكند وصف تو را زهره زهراى دگر

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

مغموم و سر بزير شتابم به راه خويش
دم بر نياورم زدل رنج خواه خويش

سنگينى گناه به دوشم فشرده است
من غافلم ز سختى بار گناه خويش

جز حسرتى نمانده به عالم، پناه دل
كى مىرهم از اين دل حسرت پناه خويش

چشمم ز گريه، جلوه باران زياد برد
جانم بسوخت شعله سوزان آه خويش

پيوسته ياددوست بُود همجوار دل
در روز نيكبختى و شام سياه خويش

زهره به روز بازپسين در ميان خلق
شرمنده ز حاصل عمر تباه خويش

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)