زمان،کودکى

دل گمشده

Published آوریل 15, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

بعد از این از پى این دل به كجا باید رفت
در پى این دل دیوانه چرا باید رفت

او ندانست حق صحبت دیرین و برفت
پس چرا از پى این بى سرو پاباید رفت

حاصل زندگیم در ره دل باخته شد
دست خالى تن خسته، ز چرا باید رفت

نه چراغى به رهم تا كه رهم بنماید
كوركورانه به آهنگ صدا باید رفت

راه دوریست كه هیچ آخر آن پیدانیست
یك شبه با دل خونین، به خدا باید رفت

چون برفت او و بجا هیچ نشانى نگذاشت
به سراغش پس از این در همه جا باید رفت

وه كه با پاى پر از آبله در كوه و كمر
با دل خون شده و سوز و نوا باید رفت

تا به كى زهره كنى شكوه ز بى مهرى او
در ره یار به صد لطف و صفا باید رفت

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1379+

Posted in غزل | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, حاصل،زندگی،دست،خالی،تن،خسته،چراغی،رهم،بنماید،کورکورانه،آهنگ،صدا،باید،رفت،پیدا،راه،دور،دل،خونین،به،خدا،یک،شبه, دل،رفت،دیوانه،چراباید،رفت،صحبت،دیرین،بی،سرو،پا،باید،رفت, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شکوه،بیمهری،یارصدلطف،صفا, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نشان،سراغش،همه،جا،پای،آبله،کوه،کمر،سورونوابایدرفت | Leave a comment

سروش محبت

Published مارس 24, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

نسیم صبح امیدم نوید باد جنّت داد

سحرگه مِى فروشم آمد و جامى به منّت داد

چو شیدا گشتم از آن جام و شستم زنگ غمها را

غزلخوان دلبرم آمد سروشم از محبت داد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

سروش محبت

1360+

Posted in غزل ناتمام | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, بخت،من،شوریده،چون،مأیوس،مهرتوام،روزتاریك،هجرت،فروزانم, حافظ, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, سروش،محبت, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نسیم،صبح،امد،نوید،باد،جنت،سحرگه،می،فروشم،جامی،منت،شیدا،گشتم،جام،شستم،زنگ،غمها،غزلخوان،دلبرم،سروش, نگاهت،خوش،جمالت،دلپسند،است،لبت،شیرین،و،لبخندت،چو،قند،است،قدم،بر،چشم،من،بگذار،و،بنشین،دل،زهره،به،زلفت،پاى،بند،است, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 12, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

به آن چشم سیاهت من اسیرم

خیال روى تو نقش ضمیرم

نیَم لایق كه آئى در سرایم

همى خواهم كه در راهت بمیرم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1232+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, افسونگر،زمانه،هنوز،دلبسته،رقیب،دلدار،هنوز،چشم،دیده،لیک،پندار،لب،هزار،راز،دل،دریای،بی،کرانه،اسرارمی،هنوز, دنیاى،پهناور, دوبیتی, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, شعر،زهره, شعر،معاصر, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لایق،سرایم،همی،خواهم،راهت،بمیرم, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر،بابا،طاهر | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 11, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

زلعلت شربت وصلم چشاندى

ز مژگان تیر بر قلبم نشاندى

زچشمانت زدى آتش به جانم

ز هجرانت ز چشمم خون فشاندى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

1223+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, آتشخانه،پارس،كلك،آتش،بارحافظ،بحردانش،دُریكتاست،فریباطبع،گوهربارحافظ, دنیاى،پهناور, دوبیتی, روزوشب،آتش،عشق،سوزانم،چوشمع،غم،هجررُخت،نالان،گریانم،چوشمع, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لعل،شربت،وصل،چشاندی،مژگان،تیر،قلب،نشاندی،چشمانت،آتش،جانم،هجرانت،چشمم،خون،فشاندی, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

دلبر رمیده

Published مارس 2, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

نیمه شب از چشمه مهتاب سیمین گشت صحرا

مرغ شب کرد از نواى خویش شورى در دل ما

بر مشام آید ز راهى دور عطر نسترنها

اندرین دنیاى پهناور دلم کى آرمیده

یار من از من رمیده

اى عجب، او رفت و من در این دل شب بى قرارم

یکه و تنها و سرگردان به یادش اشکبارم

جاى آغوشش بود حرمان و حسرت در کنارم

کِى چو من از جمله لذّت‏هاى عالم پا کشیده

یار من از من رمیده

من فناگشتم فناى این دل زود آشنایم

آشناى او شدم از اوّل و اینهم سزایم

شادى از من شد گریزان فقر و نکبت از قفایم

از زمان کودکى این قلب من شادى ندیده

یار من از من رمیده

اندرین دشت وسیع زندگى کو غمگسارى

کو کسى کم از دل مأیوس بزداید غبارى

نى مرا شمع و چراغى هست اندر شام تارى

نیست همرازى کنار من به غیر از آب دیده

یار من از من رمیده

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دلبر رمیده

1294+

Posted in مستزاد | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, آغوش،حرمان،حسرت،دشت،وسع،زندگانی،آشنا, چشمه،مهتاب،سیمین, حافظ, دلبر،رمیده, دنیاى،پهناور, زمان،کودکى, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, سزاعجب،لذت،گریزان،تنهاسرگردان, عطرنسترنها, غمگسارشمع،وچراغى آب ،دیده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), فقرونکبت،صحراشادى، دل،مأیوس،بزدایدغبارى, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مرغ،شب, یارمن،ازمن،رمیده | Leave a comment

منزل دیگر

Published فوریه 28, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

تو ترك عشق من كردى و رفتى
ولى من جان به راه تو نهادم
چه در دستم بماند از رنگ هستى
كه هستى در نگاه تو نهادم

نـمی دانم چرا عهـدى كه آن روز
تو با من از وفا، بستن نهادى
پس از آن اى امید و آرزویم
بناى عهد بشكستن نهادى

از اول ساقى بزم زمانه
شرابى تلخ در پیمانه بنهاد
چو خوردم جرعه اى دانستم آن را
براى این دلِ دیوانه بنهاد

به راهت اى گل زیباى هستى
چو دل را خسته دیدى سر نهادیم
چو پیمان وفا كردى فراموش
زخون دل تو را ساغر نهادیم

شــمــا اى آرزوهــاى درونــم
برفتید و مرا تنها نهادید
مرا تنها در این وادى خاموش
به بزم تیره شبها نهادید

كسانى كاندرین دنیاى پر درد
خیال راحتى در سر نهادند
پس از چندى كه شد پیمانه ها پر
نشان در منزل دیگر نهادند

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

فاطمه مهدی زاده

1474+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, آرزوهای،درون،تنها،نهادید،وادی،خاموش،بزم،تیره،شبها،نهادید, اشعار،زهره, اول،ساقی،بزم،زمانه،شرابی،تلخ،پیمانه،بنهاد،خوردم،جرعه،ای،دل،دیوانه،بنهاد, ترک،عشق،رفتی،نهادم،رنگ،هستی،نگاه،نهادم،عهد،آنروز،وفابستن،نهادی،امید،آرزو،بنای،عهدبشکستن،نهادی, راهت،گل،زیبای،هستی،خسته،سرنهادیم،پیمان،وفافراموش،خون،دل،ساغر،نهادیم, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لسان الغیب, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | 2 Comments

زمان،کودکى

دل گمشده

از مجموعه شعر نقاش خیال

بعد از این از پى این دل به كجا باید رفت در پى این دل دیوانه چرا باید رفت

او ندانست حق صحبت دیرین و برفت پس چرا از پى این بى سرو پاباید رفت

حاصل زندگیم در ره دل باخته شد دست خالى تن خسته، ز چرا باید رفت

نه چراغى به رهم تا كه رهم بنماید كوركورانه به آهنگ صدا باید رفت

راه دوریست كه هیچ آخر آن پیدانیست یك شبه با دل خونین، به خدا باید رفت

چون برفت او و بجا هیچ نشانى نگذاشت به سراغش پس از این در همه جا باید رفت

وه كه با پاى پر از آبله در كوه و كمر با دل خون شده و سوز و نوا باید رفت

تا به كى زهره كنى شكوه ز بى مهرى او در ره یار به صد لطف و صفا باید رفت

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

سروش محبت

از مجموعه شعر نقاش خیال

نسیم صبح امیدم نوید باد جنّت داد

سحرگه مِى فروشم آمد و جامى به منّت داد

چو شیدا گشتم از آن جام و شستم زنگ غمها را

غزلخوان دلبرم آمد سروشم از محبت داد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

از مجموعه شعر نقاش خیال

به آن چشم سیاهت من اسیرم

خیال روى تو نقش ضمیرم

نیَم لایق كه آئى در سرایم

همى خواهم كه در راهت بمیرم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

از مجموعه شعر نقاش خیال

زلعلت شربت وصلم چشاندى

ز مژگان تیر بر قلبم نشاندى

زچشمانت زدى آتش به جانم

ز هجرانت ز چشمم خون فشاندى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دلبر رمیده

از مجموعه شعر نقاش خیال

نیمه شب از چشمه مهتاب سیمین گشت صحرا

مرغ شب کرد از نواى خویش شورى در دل ما

بر مشام آید ز راهى دور عطر نسترنها

اندرین دنیاى پهناور دلم کى آرمیده

یار من از من رمیده

اى عجب، او رفت و من در این دل شب بى قرارم

یکه و تنها و سرگردان به یادش اشکبارم

جاى آغوشش بود حرمان و حسرت در کنارم

کِى چو من از جمله لذّت‏هاى عالم پا کشیده

یار من از من رمیده

من فناگشتم فناى این دل زود آشنایم

آشناى او شدم از اوّل و اینهم سزایم

شادى از من شد گریزان فقر و نکبت از قفایم

از زمان کودکى این قلب من شادى ندیده

یار من از من رمیده

اندرین دشت وسیع زندگى کو غمگسارى

کو کسى کم از دل مأیوس بزداید غبارى

نى مرا شمع و چراغى هست اندر شام تارى

نیست همرازى کنار من به غیر از آب دیده

یار من از من رمیده

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

منزل دیگر

از مجموعه شعر نقاش خیال

تو ترك عشق من كردى و رفتى ولى من جان به راه تو نهادم چه در دستم بماند از رنگ هستى كه هستى در نگاه تو نهادم

نـمی دانم چرا عهـدى كه آن روز تو با من از وفا، بستن نهادى پس از آن اى امید و آرزویم بناى عهد بشكستن نهادى

از اول ساقى بزم زمانه شرابى تلخ در پیمانه بنهاد چو خوردم جرعه اى دانستم آن را براى این دلِ دیوانه بنهاد

به راهت اى گل زیباى هستى چو دل را خسته دیدى سر نهادیم چو پیمان وفا كردى فراموش زخون دل تو را ساغر نهادیم

شــمــا اى آرزوهــاى درونــم برفتید و مرا تنها نهادید مرا تنها در این وادى خاموش به بزم تیره شبها نهادید

كسانى كاندرین دنیاى پر درد خیال راحتى در سر نهادند پس از چندى كه شد پیمانه ها پر نشان در منزل دیگر نهادند

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

بعد از این از پى این دل به كجا باید رفت
در پى این دل دیوانه چرا باید رفت

او ندانست حق صحبت دیرین و برفت
پس چرا از پى این بى سرو پاباید رفت

حاصل زندگیم در ره دل باخته شد
دست خالى تن خسته، ز چرا باید رفت

نه چراغى به رهم تا كه رهم بنماید
كوركورانه به آهنگ صدا باید رفت

راه دوریست كه هیچ آخر آن پیدانیست
یك شبه با دل خونین، به خدا باید رفت

چون برفت او و بجا هیچ نشانى نگذاشت
به سراغش پس از این در همه جا باید رفت

وه كه با پاى پر از آبله در كوه و كمر
با دل خون شده و سوز و نوا باید رفت

تا به كى زهره كنى شكوه ز بى مهرى او
در ره یار به صد لطف و صفا باید رفت

تو ترك عشق من كردى و رفتى
ولى من جان به راه تو نهادم
چه در دستم بماند از رنگ هستى
كه هستى در نگاه تو نهادم

نـمی دانم چرا عهـدى كه آن روز
تو با من از وفا، بستن نهادى
پس از آن اى امید و آرزویم
بناى عهد بشكستن نهادى

از اول ساقى بزم زمانه
شرابى تلخ در پیمانه بنهاد
چو خوردم جرعه اى دانستم آن را
براى این دلِ دیوانه بنهاد

به راهت اى گل زیباى هستى
چو دل را خسته دیدى سر نهادیم
چو پیمان وفا كردى فراموش
زخون دل تو را ساغر نهادیم

شــمــا اى آرزوهــاى درونــم
برفتید و مرا تنها نهادید
مرا تنها در این وادى خاموش
به بزم تیره شبها نهادید

كسانى كاندرین دنیاى پر درد
خیال راحتى در سر نهادند
پس از چندى كه شد پیمانه ها پر
نشان در منزل دیگر نهادند