از مجموعه شعر نقاش خیال

آمدى اى گل نورسته تو در منزل من
از فروغ رُخت افروخته شد محفل من

بنِـه از مهر و وفا پاى تو بر چشم ترم
گر بُود كوچك و تاريك فضاى دل من

گره چندى ز سر زلف تو در كارم بود
آمدى چون تو، شد آسان به خدا مشكل من

نتوانم كه نهم پا به سر مهر و وفا
كه چو مُردم شِنوى بوى وفا از گِل من

همه خواهند كه دلدار خلايق باشند
من نخواهم كه شود جز تو كسى مايل من

اندرين شهر كه مردم همه خندان و خوشند
نيست جز رنج و غم از عشق رُخت در دل من

فكر وصلت به سر زهره خياليست محال
همه خندند به انديشه بى حاصل من

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

چشم افسونگر تو گشته بلاى دل من
اين بلا، جان عزيز است براى دل من

گرچه يك عمر دل از دست غمت ناله نمود
نرسيدست به گوش تو نداى دل من

ندهد دادِ دلِ غمزده ام گر دل تو
مى ستاند ز دلت داد، خداى دل من

بِشِكستى و برفتى دل حساس مرا
چونكه نشناختى اى دوست بهاى دل من

ز وفا خواسته بودم كه شوى همدم دل
ز خدا خواسته بودى تو فناى دل من

بى رضاى تو نبردم به سر، اى يار دمى
ليك يك دم ننشستى به رضاى دل من

صبح صادق كه نسيمش ز جنان بر خيزد
نيست در خوبى و صافى به صفاى دل من

غير غم، كو به دلم رخت كشيده است مدام
نكند هيچكس آهنگ و هواى دل من

چونكه بردى دل نالان و پريشان مرا
شد روان آب دو چشمم ز قفاى دل من

تا جهان بوده و دل بوده و دلبر بودست
كس نديدست دلى را به وفاى دل من

تا بدانى به دل از دست فراقت چه رسد
كاش يك لحظه دلت بود به جاى دل من

بسكه از دست غمت گشت دل زهره خراب
هيچ ويران نرسيدست به پاى دل من

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

ازمجموعه شعر نقاش خیال

كى به گوشم مى رسد پيغام تو
جان من بادا فداى نام تو

كى مرا قسمت شود اين افتخار
چون كبوتر بگذرم از بام تو

جان به لب آمد مرا در بند عشق
كى رهائى باشدم از دام تو

من كه مُردم از خمارى فراق
كى بنوشم جرعه اى از جام تو

هر زمان از من گريزانى چرا
من كه هستم همچو آهو رام تو

جان فداى روى همچون روز تو
دل فداى موى همچون شام تو

خار گشتم در گلستان غمت
تا ببينم چهره گلفام تو

سرو از غم پاى در گِل مانده است
چونكه ديده پيكر و اندام تو

كى شكر باشد چنين شيرين و نغز
همچو شعر زهره اندر كام تو

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموع شعر نقاش خیال

بيا يك زمان شمع بالين من شو
بيا عشق من جان شيرين من شو

به گوشم رسان نغمه دلپذيرت
بيا رهبر كيش و آئين من شو

ببين شب نخوابى من از غم تو
تماشاگر اشك رنگين من شو

زبالاى خود سايه زن بر سر من
بهار و گل و باغ نسرين من شو

به يارى اين قلب بر باد رفته
بيا بعد از اين يار ديرين من شو

چو مهر جهانتاب باز آ به سويم
بيا نور چشم جهان بين من شو

چو مهتاب يك شب به بزمم قدم نِه
تمناى اين قلب خونين من شو

بسوزان ز هجرم مرنجان به قهرم
نوازشگر جان مسكين من شو

زغم هاى بى انتها وا رهانم
نشاط دل و جان غمگين من شو

به رؤيا شبى در كنارم تو بودى
تو تعبير اين خواب نوشين من شو

ببين زير بار گنه خسته پشتم
مددكار اين بار سنگين من شو

دل از من مگردان رخ از من مپوشان
بيا زهره و ماه و پروين من شو

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

مده رنجم اگر دين دارى اى مه
چه رسم است اين چه آیين دارى اى مه

كى آیين محبت اينچنين است
مگر با من سر كين دارى اى مه

ببين بالين من تر گشته از اشك
چه شمعى را به بالين دارى اى مه

سر جنگ است با من يا سر صُلح
بگو جانا كدامين دارى اى مه

چو مژگانت به نازم كشت بينم
به خونم جامه رنگين دارى اى مه

همان عطرى كه جانم كرده غارت
تو با گيسوى مشكين دارى اى مه

زبانم بسته و لب ها خموش است
چرا قلبم تو خونين دارى اى مه

شب و روزت به خرسندى سر آيد
چرا جانم تو غمگين دارى اى مه

نشان از مهر خورشيد جهانتاب
بدان روى نگارين دارى اى مه

چرا با اينكه زهره مايل توست
نظر بر ماه و پروين دارى اى مه

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

تو بزم عيش ياران ديده بودى
عذار گلعذاران ديده بودى

گلى در پاى خارى آرميده
غزلخوانش هزاران ديده بودى

شقايق هاى خود رو طرْفِ گلزار
كنار جويباران ديده بودى

سرشك غم به چشم مست يارى
بنفشه زير باران ديده بودى

عروس صبح در دامان گلزار
نشسته در بهاران ديده بودى

روانه در ديار عشق و مستى
سمند راهواران ديده بودى

به همراه دل خود رفته بودى
قرار بى قراران ديده بودى

نشان هائى ز آهوئى رميده
به قلب كوهساران ديده بودى

نشسته عاشق چشم انتظارى
كنار چشمه ساران ديده بودى

تو راز چشم مستان خوانده بودى
شب اميد واران ديده بودى

تو هرگز زهره، رنگ مهربانى
از اين زيبا نگاران ديده بودى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموع شعر نقاش خیال

ديدمت دوش دگر اهل وفا را نشِناسى
شاهى و،زين سبب اى يار گدا را نشناسى

مى خرامى و ندانى تو در اين خانه ويران
كه دلش نام بُود هستى و ما را نشناسى

زده چشم تو بلا بر دل ديوانه زارم
چونكه دور از غم و دردى تو بلا را نشناسى

گذرى از سر كوى من و لطفى ننمائى
تو بزرگى و منِ بى سر و پا را نشناسى

زر گرفتم رخ خود از غم و رنج تو كه شايد
سويم آيى و، بديدم كه طلا را نشناسى

شده از موى چليپاى تو كارم همه مشكل
تو مسلمان نئى زين روى خدا را نشناسى

در بهاى نگهى جان به رهت باخته زهره
نكنى ديده به سويم، چو بها را نشناسى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

دوش ديدم چشم مستش غرق راز زندگى
لعل او افسون و من افسانه ساز زندگى

عيش و مستى شد ز عشقش بر هواخواهان حرام
شد نصيبم از غمش شام دراز زندگى

اشك خونينم به راه وصل او از ديده ريخت
شد ز عشقش حاصلم راز و نياز زندگى

تا ببينم روى زيبايش، به صد سوز و گداز
روز و شب پيموده ام شيب و فراز زندگى

قسمت ما نيست غير از حسرت و رنج و عذاب
قسمت دونان فقط شد حرص و آز زندگى

مدتى هجران كشيدم تا بديدم روى او
از رخ زيباش مى باريد ناز زندگى

شد قدم در زير بار عشق او همچون هلال
از جفاى او نديدم روى باز زندگى

زهره را از شربت وصلش نباشد قسمتى
شد به جام او فقط سوز و گداز زندگى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال                                                  

كاش روى خوبت اى آرام جان مى‏ ديدمى               
يا لبان همچو ياقوت تو را بوسيدمى 

كاش يك روزى اگر شد با تو همصحبت شوم           
وز لبانت وعده مهر و وفا بشنيدمى       

كاش اشكم داد مهلت يك نفس در پيش خلق          
تا كه راز عشق ديرين تو را پوشيدمى

كاشكى آزاد بودم من ز قيد روزگار                        
تا چو بلبل بر رخ زيباى گل خنديدمى 

خواستم از راز چشمت با خبر گردم ولى                
از بلاى ناوك مژگان تو ترسيدمى 

كاشكى چون باد بگذشتم كنار بسترت                   
تا در آغوش تو اى آرام جان خوابيدمى

دوش با ياد تو اى گل، خواب از چشمم گريخت      
در فراقت از سر شب تا سحر ناليدمى 

گر به كويت راه مى ‏دادند جانا زهره را                       
سر به خاك آستان درگهت ماليدمى                 

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)