از مجموعه شعر نقاش خیال

بیش از این منتظر مكن ما را

 چاره كن قلب ناشكیبا را

نگهت آرزوى جان منست

 باز كن دیده فریبا را

گر ببارد ز جانبت خنجر

 من به جان می خرم تماشا را

كى توانم كه برگزینم من

 غیر تو نازنین زیبا را

یك شب از راه لطف پرسیدى؟

 حال این بى قرار تنها را

تو كه امروز یاد ما نكنى

 چه بگوئى جواب فردا را

این لب و این دهان زیبایت

 به فغان آورد مسیحا را

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

نوش لب لعل تو ممد حیاتست

 روى فرح بخش تو مفّرح ذاتست

ساعت شیرین وصل و تلخى هجران

 بهر من دلشده حیات و مماتست

ناز كنى هر چه، ناز توست نیازم

 بوسه بده چون دوام حُسن زكاتست

هر سخنى كز دهان تو است چه زیباست

 صحبت تلخ از لبت چو شهد و نباتست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

باز هم این دل خونین به تمنّاى تو شد

 زار و پژمرده و طوفانزده در پاى تو شد

هر چه اندرز نمودم كه مرو از پى یار

 آخر از روزن دیده به تماشاى تو شد

خواست تا راه سر كوى تو گیرد این دل

 لنگ لنگان همه شب بادیه پیماى تو شد

هر چه گفتم مرو از خانه و كاشانه خویش

 نشنید از من و محو رخ زیباى تو شد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

افسونگر زمانه اى و یارمى هنوز
دلبسته رقیبى و دلدارمى هنوز

پنداشتم ز یاد روى چون روى ز چشم
رفتى ز دیده، لیك به پندارمى هنوز

با اینكه لب هزار یك از راز دل نگفت
دریاى بیكرانه اسرارمى هنوز

هرچند جام لعل تو دور از لب منست
جانم به لب رسید و طلبكارمی هنوز

از مجموعه شعر نقاش خیال

نام من خواهى اگر، من شاعرى دیوانه ام
همنشین شمعم و همصحبت پروانه ام

همره دُردى كشان كوى سربازان عشق
همزبان ساقى و همسایه میخانه ام

چونكه گنج عشق در من گشته پنهان لاجرم
با زبانى آتشین و با دلى ویرانه ام

نقل و بادام لب و چشمت اگر باشد مدام
ساغرى پر كن كه من دلداده پیمانه ام

تا كه یك شب از درم آئى و احیایم كنى
من رهت را پر گهر می سازم از دردانه ام

گر بدانم كى به بزمم پا نهى اى سرو ناز
با گل و مى نیك می آرایم این كاشانه ام

از سر مستى و شیدائى چو تركم می كنى
كى به گوشت می رسد این ناله مستانه ام

ناز پرورد منى، اى من بلا گردان تو
جان نثارت می كنم گر پا نهى در خانه ام

از مجموعه شعر نقاش خیال

ز دست رفت دل من بگو چه چاره كنم
ز دست هجر تو هر روز جامه پاره كنم

چو چشم مست و سياهت بريخت خون مرا
چه شكوه از فلك و چرخ و از ستاره كنم

ز بسكه فكر تو شد بر وجود من حاكم
نه قادرم كه دگر خويش را اداره كنم

بريخت از سرِ انگشت من به راه نمك
چو خواستم كه به لعل لبت اشاره كنم

سعادتى چه از اين بِه بُود به مذهب من
كه گاه گاه به روى خوشت نظاره كنم

سزاى آنكه نگفتم به روز وصل تو شُكر
ببايدم شب هجران تو شماره كنم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

هر دم از عشق رُخت شیدا منم
هر زمان در كوى تو رسوا منم

شمع جمعى و تمنّاى منى
آنكه از عشقت كند پروا منم

آنكه برباید دل از عالم توئى
آنكه سازد دیده را دریا منم

آنكه مهرم را كند حاشا توئى
آنكه جورت را كند حاشا منم

آنكه از دستش نیَم ایمن توئى
آنكه از دستت كند غوغا منم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده(زهره)

از مجموع شعر نقاش خیال

ما اگر از تو بريديم بگو
ور ز تو پاى كشيديم بگو

كفتر جَلد توايم اى همه ناز
گر زبام تو پريديم بگو

خوب تا كن تو به ما در ره عشق
گر به بيراهه رسيديم بگو

اگر از دست غمت هر شب و روز
جامه بر تن ندريديم بگو

آهوى رام توايم اى صياد
گر زدام تو رميديم بگو

غير لعل نمكينت اى يار
نمك غير چشيديم بگو

بجز از فتنه چشم سيهت
بجز از روى تو ديديم بگو

جز كلام تو و افسانه تو
حرف بيگانه شنيديم بگو

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)