مچموعه،شعر،نقاش،خیال

دوبیتی

Published مارس 11, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

زلعلت شربت وصلم چشاندى

ز مژگان تیر بر قلبم نشاندى

زچشمانت زدى آتش به جانم

ز هجرانت ز چشمم خون فشاندى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دوبیتی

1223+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, آتشخانه،پارس،كلك،آتش،بارحافظ،بحردانش،دُریكتاست،فریباطبع،گوهربارحافظ, دنیاى،پهناور, دوبیتی, روزوشب،آتش،عشق،سوزانم،چوشمع،غم،هجررُخت،نالان،گریانم،چوشمع, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لعل،شربت،وصل،چشاندی،مژگان،تیر،قلب،نشاندی،چشمانت،آتش،جانم،هجرانت،چشمم،خون،فشاندی, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 11, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموع شعر نقاش خیال

به هر لحظه ز عشقت یاد کردم
به هر جا از غمت فریاد کردم

شدم چون خسته از هجران رویت
ز دست هجر تو بیداد کردم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1338+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, دوبیتی, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شدم،چون،خسته،از،هجران،رویت،زدست،هجر،تو،بیداد،کردم زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره), فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), فكرزهره،عتیقه،قرآن،ضمیرش،طبعش, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, هر،لحظه،عشقت،یاد،کردم،هر،جا از،غمت،فریاد،کردم, یقین،شدسرّحق،بروى،هویدانداندجزخدااسرارحافظ،وفاداراست،با شاخ،نباتش،خوش،یارى،باشدیارحافظ | Leave a comment

رباعی

Published مارس 9, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

دیدم چو لبش یاد نمودم شكّر

آشفته و خشمین به من انداخت نظر

گفتم چه خطا رفت كه رنجیده شدى

گفتا كه عوام كى شناسد گوهر

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

1499+

Posted in رباعی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, دیدم،چو،لبش،یاد،نمودم،شكّر،آشفته،و،خشمین،به،من،نداخت،نظر،گفتم،چه،خطا،رفت،كه،رنجیده،شدى،گفتا،كه،عوام،كى،شناسد،گوهر, رباعی, رباعیات،خیام, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر | Leave a comment

رباعی

Published مارس 9, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

روزم ز رخ قشنگ تو افروزد
جسمم ز عذاب عشق تو مى سوزد

چشمم به ره تو انتظارى دارد
وین دل ز تو آداب وفا آموزد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1304+

Posted in رباعی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, دوبیتی, روزم،قشنگ،افروزد،جسمم،عذاب،عشق،می ،سوزد،چشمم،به،انتظارى،دارد،ویندل،آداب وفا،آموزد, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

نگاه

Published مارس 8, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

نگاهت شور دارد جلوه دارد
نگاهت ناز دارد عشوه دارد

نگاهت رهزن هر خاص و عام است
نگاهت مایه عیش مدام است

نگاهت مشعل دل بر فروزد
نگاهت خرمن هستى بسوزد

نگاهت مرهم دلهاى ریش است
نگاهت مبدأ هر نوش و نیش است

نگاه تو فریب عقل و دین است
نگاهت آنچنان و اینچنین است

نگاهت گرم و دلچسب و فریباست
نگاهت دلپسند و خوب و زیباست

نگاهت بر دل عاشق نشیند
ولیكن اشك عاشق را نبیند

نگاه تو زند آتش به جانم
نمی پرسد چرا سوزد روانم

نگاهت جلوه و شور تمام است
نگاهت عشوه و ناز مدام است

نگاهت عقل و هوش از من ربوده
نشان شادى از قلبم زدوده

نگاهت جان ببخشد جان بگیرد
دلم بهر نگاه تو بمیرد

نگاهت همچو دریاى شرابست
نگاهت با دل من در عتابست

نگاهت روشنى بخش روانست
نگاهت رهزن پیر و جوانست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1644+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, رهزن،پیر،جوان،است, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نگاه،شور،جلوه،عشوه،ناز،رهزن،خاص،عام،است،عیش،مدام،مشعل،دل،برفروزد،خرمن،هستی،بسوزد, نگاهت،بردل،عاشق،نشیند،اشک،آتش،جانم،سوزد،روانم،جلوه،شورتمام،است،عشوه،مدام،عقل،هوش،ربوده،نشان،شادی،قلبم،زدوده،دریای،شرابست،عتابست،روشنی،بخش،روانست, نگاهت،مرهم،دلهای،ریش،مبدا،نوش،نیش،فریب،عقل،دین،فیبا،گرم،دلچسب،دلپسند،خوب،زیباست | Leave a comment

کتاب

Published مارس 6, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

اى كتاب من و اى همدم من
مونس شادى و رنج و غم من

اى كه اسرار دلم می دانى
همه جا راز مرا می خوانى

هر چه گفتى به من از یارى بود
از وفا بود و مددكارى بود

هر شبم دانشم افزون سازى
قصرها در دل هامون سازى

هر چه دارم ز تو اندوخته ام
ز تو هر طرح نو آموخته ام

هر ورق بر ورقت دنیائیست
یك جهان دلكشى و زیبائیست

گه سخن از كُه و دریا گوئى
گاه از عرش و ثریا گوئى

قصه ها بهر من آغاز كنى
هر زمان عقده دل باز كنی

گه ز شاهان و گه از كارگران
گه ز ناكامى و رنج دگران

قصه ها گاه ز شب گاه ز روز
گاه از مشعل گیتى افروز

گه ز گل و گاه ز بلبل گوئى
گه ز خیرى و ز سنبل گوئى

گه بهارى چو بهشت آوریَم
همه زیبائى و زشت آوریَم

گاه از دین سخن آغازى تو
گه فسون كار و فسون سازى تو

گه نویدم دهى از خوشبختى
گه ز آرامش و گاه از سختى

سخن از رستم و سهراب كنى
با چنین قصه مرا خواب كنى

گهی از كوروش آن شاه بزرگ
می كنی ساز گه از گله وگرگ

سُخنت نغز و دل انگیز بُـود
هم فرح بخش و طرب خیز بُـود

عشق ها چاشنى صحبت توست
داستان ها اثر همت توست

همه نام نشانم ز تو باد
روشنى دل و جانم ز تو باد

تا تو را دارم اى مونس جان
نشوم بى هدف و بى سامان

زنده یا د فاطمه مهدی زاده

1381+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, zohreh،naghashe،khiyal, اشعار،زهره, دانش،افزون،هامون،سازی،اودوخته،طرح،آموخته،ورق،دریا،جهان،دلکشی،زیبایی،سخن،که،عرش،ثریا،قصه،عقده،دل،شاهان،کارگران،ناکامی،مشعل،گیتی،بلبل،خیری،سنبل،بهشت, دین،فسون،زشت،نوید،خوشبختی،آرامش،رستم،سهراب،خواب،گله،گرگ،کورش،شاه،بزرگ،نغز،دل،انگیز،فرح،بخش،طرب،خیزچاشنی،صحبت،داستان،اثر, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), کتاب،همدم،مونس،شادی،رنج،غم،اسرار،راز،یاری،وفا،مددکاری, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نام،نشان،روشنی،مونس،هدف،سامان | Leave a comment

ماهتاب من

Published مارس 5, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

ازهمه دلبركان ماه ترى
به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى
تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم
بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست
باعث نيك سرانجامى توست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1218+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, همه،دلبركان،خدا از،دلخواه،تر،ماهتاب،من،خورشيد،همان،زهره،ناهيد،رهرو،وادى،عشق،بلبل،بيدل،انجمن،عشق،باعث،خوشنامى،باعث،نيك،سرانجامى | Leave a comment

گوهر جان

Published مارس 5, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى

زنده یادفاطمه مهدی زاده (زهره)

1402+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, تبه،مو،سیه،دل،هجران،کش،بهار،آتش،افروخته،سوخته،سوزش،عشق, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, عاقبت،تاب،توان،گوهر،جان،پاکتر،سودا،بیباک،دلشاد،نگه،آزاد, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گوش،ناله،جانسوز،رنج،شب،روز،بخدا،هجر،جان،فلک،رنج،زمان،عشق،آتش،جان،کاه, مثنوی, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

دلبر رمیده

Published مارس 2, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

نیمه شب از چشمه مهتاب سیمین گشت صحرا

مرغ شب کرد از نواى خویش شورى در دل ما

بر مشام آید ز راهى دور عطر نسترنها

اندرین دنیاى پهناور دلم کى آرمیده

یار من از من رمیده

اى عجب، او رفت و من در این دل شب بى قرارم

یکه و تنها و سرگردان به یادش اشکبارم

جاى آغوشش بود حرمان و حسرت در کنارم

کِى چو من از جمله لذّت‏هاى عالم پا کشیده

یار من از من رمیده

من فناگشتم فناى این دل زود آشنایم

آشناى او شدم از اوّل و اینهم سزایم

شادى از من شد گریزان فقر و نکبت از قفایم

از زمان کودکى این قلب من شادى ندیده

یار من از من رمیده

اندرین دشت وسیع زندگى کو غمگسارى

کو کسى کم از دل مأیوس بزداید غبارى

نى مرا شمع و چراغى هست اندر شام تارى

نیست همرازى کنار من به غیر از آب دیده

یار من از من رمیده

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

دلبر رمیده

1294+

Posted in مستزاد | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, آغوش،حرمان،حسرت،دشت،وسع،زندگانی،آشنا, چشمه،مهتاب،سیمین, حافظ, دلبر،رمیده, دنیاى،پهناور, زمان،کودکى, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, سزاعجب،لذت،گریزان،تنهاسرگردان, عطرنسترنها, غمگسارشمع،وچراغى آب ،دیده, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), فقرونکبت،صحراشادى، دل،مأیوس،بزدایدغبارى, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مرغ،شب, یارمن،ازمن،رمیده | Leave a comment

برای سنگ مزارم

Published مارس 2, 2017 | By احمد ضیائی

بعد مرگم شنوید اینهمه راز از دل من
رازهایی كه نهان گشته كنون در گل من
بنما یید قدم رنجه در این منزل من
بگشا یید زمانی ز وفا مشكل من

گاهی ای عالمیان روح مرا شاد كنید
جان مشتاق مرا از قفس آزاد كنید

اینكه خفته است در این خاك من غمزده ام
رانده خلقم و چون طوطی ماتم زده ام
عندلیبی زگلستان جهان پر زده ام
ماه نخشب منم از چاه اجل سر زده ام

گاه گاهی ز ارادت به مزارم آیید
دیدن حالت غمدیده زارم آیید

مگذارید در این تیره لحد منتظرم
كاندرین خاك من از راز جهان بی خبرم
خو نمودم به قفس مرغك بی بام وپرم
مزنیدم ز وفا بر دل و بر جان شررم

آنكه از تیر اجل گشت چنین خوار منم
زیر این خاك نهان زهره شیرین سخنم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1727+

Posted in ترکیب بند | Tagged تیراجل،خوار،نهان،زهره،شیرین،سخنم, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, ماه،نخشب،چاه،اجل،ارادت،مزار،حالت،زارم،تیره،لحد،منتظرم،خاک،رازجهان،خونمودم،قفس،مرغک،وفا،جان،شررم،, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مرگ،برای،سنگ،مزارم،راز،دل،من،نهان،کنون،گل،من،قدم،رنجه،منزل،وفامشکل،عالمیان،روح،شاد،جان،مشتاق،قفس،آزاد،خفته،خاک،غمزده،رانده،خلقم،طوطی،ماتم،زده،عندلیب،گلستان،جهان،پرزده،ام | Leave a comment

مچموعه،شعر،نقاش،خیال

از مجموعه شعر نقاش خیال

زلعلت شربت وصلم چشاندى

ز مژگان تیر بر قلبم نشاندى

زچشمانت زدى آتش به جانم

ز هجرانت ز چشمم خون فشاندى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموع شعر نقاش خیال

به هر لحظه ز عشقت یاد کردم به هر جا از غمت فریاد کردم

شدم چون خسته از هجران رویت ز دست هجر تو بیداد کردم

از مجموعه شعر نقاش خیال

دیدم چو لبش یاد نمودم شكّر

آشفته و خشمین به من انداخت نظر

گفتم چه خطا رفت كه رنجیده شدى

گفتا كه عوام كى شناسد گوهر

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

روزم ز رخ قشنگ تو افروزد جسمم ز عذاب عشق تو مى سوزد

چشمم به ره تو انتظارى دارد وین دل ز تو آداب وفا آموزد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

نگاهت شور دارد جلوه دارد نگاهت ناز دارد عشوه دارد

نگاهت رهزن هر خاص و عام است نگاهت مایه عیش مدام است

نگاهت مشعل دل بر فروزد نگاهت خرمن هستى بسوزد

نگاهت مرهم دلهاى ریش است نگاهت مبدأ هر نوش و نیش است

نگاه تو فریب عقل و دین است نگاهت آنچنان و اینچنین است

نگاهت گرم و دلچسب و فریباست نگاهت دلپسند و خوب و زیباست

نگاهت بر دل عاشق نشیند ولیكن اشك عاشق را نبیند

نگاه تو زند آتش به جانم نمی پرسد چرا سوزد روانم

نگاهت جلوه و شور تمام است نگاهت عشوه و ناز مدام است

نگاهت عقل و هوش از من ربوده نشان شادى از قلبم زدوده

نگاهت جان ببخشد جان بگیرد دلم بهر نگاه تو بمیرد

نگاهت همچو دریاى شرابست نگاهت با دل من در عتابست

نگاهت روشنى بخش روانست نگاهت رهزن پیر و جوانست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

اى كتاب من و اى همدم من مونس شادى و رنج و غم من

اى كه اسرار دلم می دانى همه جا راز مرا می خوانى

هر چه گفتى به من از یارى بود از وفا بود و مددكارى بود

هر شبم دانشم افزون سازى قصرها در دل هامون سازى

هر چه دارم ز تو اندوخته ام ز تو هر طرح نو آموخته ام

هر ورق بر ورقت دنیائیست یك جهان دلكشى و زیبائیست

گه سخن از كُه و دریا گوئى گاه از عرش و ثریا گوئى

قصه ها بهر من آغاز كنى هر زمان عقده دل باز كنی

گه ز شاهان و گه از كارگران گه ز ناكامى و رنج دگران

قصه ها گاه ز شب گاه ز روز گاه از مشعل گیتى افروز

گه ز گل و گاه ز بلبل گوئى گه ز خیرى و ز سنبل گوئى

گه بهارى چو بهشت آوریَم همه زیبائى و زشت آوریَم

گاه از دین سخن آغازى تو گه فسون كار و فسون سازى تو

گه نویدم دهى از خوشبختى گه ز آرامش و گاه از سختى

سخن از رستم و سهراب كنى با چنین قصه مرا خواب كنى

گهی از كوروش آن شاه بزرگ می كنی ساز گه از گله وگرگ

سُخنت نغز و دل انگیز بُـود هم فرح بخش و طرب خیز بُـود

عشق ها چاشنى صحبت توست داستان ها اثر همت توست

همه نام نشانم ز تو باد روشنى دل و جانم ز تو باد

تا تو را دارم اى مونس جان نشوم بى هدف و بى سامان

زنده یا د فاطمه مهدی زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

ازهمه دلبركان ماه ترى به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست باعث نيك سرانجامى توست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى دلش آزاد شود از نگهى

زنده یادفاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

نیمه شب از چشمه مهتاب سیمین گشت صحرا

مرغ شب کرد از نواى خویش شورى در دل ما

بر مشام آید ز راهى دور عطر نسترنها

اندرین دنیاى پهناور دلم کى آرمیده

به هر لحظه ز عشقت یاد کردم
به هر جا از غمت فریاد کردم

شدم چون خسته از هجران رویت
ز دست هجر تو بیداد کردم

روزم ز رخ قشنگ تو افروزد
جسمم ز عذاب عشق تو مى سوزد

چشمم به ره تو انتظارى دارد
وین دل ز تو آداب وفا آموزد

نگاهت شور دارد جلوه دارد
نگاهت ناز دارد عشوه دارد

نگاهت رهزن هر خاص و عام است
نگاهت مایه عیش مدام است

نگاهت مشعل دل بر فروزد
نگاهت خرمن هستى بسوزد

نگاهت مرهم دلهاى ریش است
نگاهت مبدأ هر نوش و نیش است

نگاه تو فریب عقل و دین است
نگاهت آنچنان و اینچنین است

نگاهت گرم و دلچسب و فریباست
نگاهت دلپسند و خوب و زیباست

نگاهت بر دل عاشق نشیند
ولیكن اشك عاشق را نبیند

نگاه تو زند آتش به جانم
نمی پرسد چرا سوزد روانم

نگاهت جلوه و شور تمام است
نگاهت عشوه و ناز مدام است

نگاهت عقل و هوش از من ربوده
نشان شادى از قلبم زدوده

نگاهت جان ببخشد جان بگیرد
دلم بهر نگاه تو بمیرد

نگاهت همچو دریاى شرابست
نگاهت با دل من در عتابست

نگاهت روشنى بخش روانست
نگاهت رهزن پیر و جوانست

اى كتاب من و اى همدم من
مونس شادى و رنج و غم من

اى كه اسرار دلم می دانى
همه جا راز مرا می خوانى

هر چه گفتى به من از یارى بود
از وفا بود و مددكارى بود

هر شبم دانشم افزون سازى
قصرها در دل هامون سازى

هر چه دارم ز تو اندوخته ام
ز تو هر طرح نو آموخته ام

هر ورق بر ورقت دنیائیست
یك جهان دلكشى و زیبائیست

گه سخن از كُه و دریا گوئى
گاه از عرش و ثریا گوئى

قصه ها بهر من آغاز كنى
هر زمان عقده دل باز كنی

گه ز شاهان و گه از كارگران
گه ز ناكامى و رنج دگران

قصه ها گاه ز شب گاه ز روز
گاه از مشعل گیتى افروز

گه ز گل و گاه ز بلبل گوئى
گه ز خیرى و ز سنبل گوئى

گه بهارى چو بهشت آوریَم
همه زیبائى و زشت آوریَم

گاه از دین سخن آغازى تو
گه فسون كار و فسون سازى تو

گه نویدم دهى از خوشبختى
گه ز آرامش و گاه از سختى

سخن از رستم و سهراب كنى
با چنین قصه مرا خواب كنى

گهی از كوروش آن شاه بزرگ
می كنی ساز گه از گله وگرگ

سُخنت نغز و دل انگیز بُـود
هم فرح بخش و طرب خیز بُـود

عشق ها چاشنى صحبت توست
داستان ها اثر همت توست

همه نام نشانم ز تو باد
روشنى دل و جانم ز تو باد

تا تو را دارم اى مونس جان
نشوم بى هدف و بى سامان

ازهمه دلبركان ماه ترى
به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى
تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم
بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست
باعث نيك سرانجامى توست

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى

بعد مرگم شنوید اینهمه راز از دل من
رازهایی كه نهان گشته كنون در گل من
بنما یید قدم رنجه در این منزل من
بگشا یید زمانی ز وفا مشكل من

گاهی ای عالمیان روح مرا شاد كنید
جان مشتاق مرا از قفس آزاد كنید

اینكه خفته است در این خاك من غمزده ام
رانده خلقم و چون طوطی ماتم زده ام
عندلیبی زگلستان جهان پر زده ام
ماه نخشب منم از چاه اجل سر زده ام

گاه گاهی ز ارادت به مزارم آیید
دیدن حالت غمدیده زارم آیید

مگذارید در این تیره لحد منتظرم
كاندرین خاك من از راز جهان بی خبرم
خو نمودم به قفس مرغك بی بام وپرم
مزنیدم ز وفا بر دل و بر جان شررم

آنكه از تیر اجل گشت چنین خوار منم
زیر این خاك نهان زهره شیرین سخنم