اشعار،فاطمه،مهدی،زاده

مناجات

Published مارس 25, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

الهى مسوزان به خشمت كه شاهى
نظر كن به درد دل بى پناهى

میازار این بنده ناتوان را
فكن بر چنین مستمندى نگاهى

گنه از من و مغفرت از تو اینك
ببخشا گر از من زند سر گناهى

تو دریاى عفوى تو دنیاى مهرى
گنه كار را كن كرم گاه گاهى

به قهرت مسوزان تن ناتوانم
زخشمت مرانم به سوى

به خاكِ درِ نیك بختان مرانم
ز نور وجودت مرا ده پناهى

به خوبانِ از جان و دل بى قرارت
مرانم ز كویت به خوارى الهى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1372+

Posted in غزل | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, الهی،مسوزان،خشم،شاهی،نظر،درد،دل،بی،پناهی،میازار،بنده،ناتوان،فکن،چنین،مستمند،نگاهی،گنه،مغفرت،اینک،ببخشا،گناهی, دریای،عفو،مهر،گنه،کار،کرم،گاه،گاهی،قهرمسوزان،تن،ناتوان،خشم،خاک،نیک،بختان, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نور،وجود،پناهی،خوبان،جان،دل،بی،قرار،کویت،خواری،الهی | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 22, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

بهار آمد دل ما را جوان كرد
نشاطى در زمين و آسمان كرد

چه نيروئى به دشت و بر دمن داد
چه اهدائى به باغ و بوستان كرد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

1466+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, بهار،آمد،دل،ما،را،جوان،كرد،نشاطى،در،زمين،و،آسمان،كرد،چه،نيروئى،به دشت،و،بر،دمن،داد،،چه،اهدائى،به،باغ،و،بوستان،كرد, دوبیتی, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 22, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

بهار آمد دل و جان را صفا داد
هزاران هديه نيكو به ما داد

وليكن با همه خوبى و لطفش
خبر كى از نگار بى وفا داد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1332+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, بهار،آمد،دل،و،جان،را،صفا،داد،هزاران،هديه،نيكو،به،ما،داد،وليكن،با،همه،خوبى،و،لطفش،خبر،كى،از،نگار،بى،وفا،داد, دوبیتی, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر | Leave a comment

چند دوبیتی

Published مارس 14, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

فراقت را به جان و دل خريدم
چو تو گل در گلستانى نديدم
نهادم دل به اميد و هوايت
به راهت از هوا خواهان بريدم

_______________________________________________________________________________________________________

بُتا چشم انتظارم از چه دارى
زعشقت بىقرارم از چه دارى
چو غنچه سينه چاكم از چه كردى
چو لاله داغدارم از چه دارى

_______________________________________________________________________________________________________

بهار آمد بهار من نيامد
بُـت سيمين عذار من نيامد
همه شب منتظر بر در نشستم
كَس از پيش نگار من نيامد

________________________________________________________________________________________________________

بيا تا شام تارم روشن آيد
محقر كلبه ام چون گلشن آيد
بيا بنشين كنارم اى گل ياس
كه از شوقت مرا جان بر تن آيد

_______________________________________________________________________________________________________

بيا نازت به جان و دل خريدم
به راه عشقت از عالم بريدم
بگشتم شهر و كوه و دشت و صحرا
به مثل تو دلارامى نديدم

_______________________________________________________________________________________________________

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1214+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, بُتا،چشم،انتظار،عشقت،بىقرار،غنچه،سينه،چاك،لاله،داغدارم, بهاربهاربُـت،سيمين،عذار،شب،منتظر،نشستم،نگارمن, دوبیتی, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, شام،تارم،روشن،محقر،كلبه،گلشن،بنشين،گل،ياس،شوق،, شعر کلاسیک،شعر،نو،چهارپاره،مثنوی،قطعه, شعر،زهره, شعر،فارسی, شعر،معاصر, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), فراقت،جان،دل،خريدم،گل،گلستان،نهادم،اميد،هوايت،هواخواهان, نازت،عشقت،عالم،بريدم،شهر،كوه،دشت،صحرا،مثل،دلارام | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 12, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

به آن چشم سیاهت من اسیرم

خیال روى تو نقش ضمیرم

نیَم لایق كه آئى در سرایم

همى خواهم كه در راهت بمیرم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1232+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, افسونگر،زمانه،هنوز،دلبسته،رقیب،دلدار،هنوز،چشم،دیده،لیک،پندار،لب،هزار،راز،دل،دریای،بی،کرانه،اسرارمی،هنوز, دنیاى،پهناور, دوبیتی, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, شعر،زهره, شعر،معاصر, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لایق،سرایم،همی،خواهم،راهت،بمیرم, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر،بابا،طاهر | Leave a comment

گوهر جان

Published مارس 5, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى

زنده یادفاطمه مهدی زاده (زهره)

1402+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, تبه،مو،سیه،دل،هجران،کش،بهار،آتش،افروخته،سوخته،سوزش،عشق, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, عاقبت،تاب،توان،گوهر،جان،پاکتر،سودا،بیباک،دلشاد،نگه،آزاد, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گوش،ناله،جانسوز،رنج،شب،روز،بخدا،هجر،جان،فلک،رنج،زمان،عشق،آتش،جان،کاه, مثنوی, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

بنفشه

Published فوریه 28, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

بنفشه آن گل رویائى من

خمیده قامتش از جور دلدار

لمیده غم زده بر بسترى سبز

شده پژمان زغم برطرْف گلزار

نـه با گلـها سخن گفتى كه گیرد

دل غمگین او را رنگ شادى

نـه با پـروانه ها آمیزشى داشت

نماید تا ز عشق خویش یادى

نه با بلبل كند راز و نیازى

كه شاید عقده دل را گشاید

نه بشنیده سرود دلنوازى

كه زنگ غم ز قلب خود زداید

همى تنها و نالان با دل تنگ

گهى رخ زرد و گه نیلى نموده

دو چشمش بر ره و قلبش فشرده

زبار عشق پشت او خموده

ستاده در شب سرد زمستان

به یك پا برف بر پشتش نشسته

نكرده گرم و راحت پیكر خود

ز سرما زار و لرزان است و خسته

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1548+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, بلبل،راز،نیاز،شاید،عقده،دل،گشاید،سرود،دلنواز،زنگ،زداید, بنفشه،رویایی،خمیده،قامت،لمیده،غمزده،بستر،شبز،پژمان،طرف،گلزار, تنها،نالان،دل،تنگ،رخ،زرد،نیلی،فشرده،پشت،خموده, چهارپاره, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, ستاده،شب،سرد،زمستان،برف،پشتش،نشسته،گرم،راحت،پیکر،سرما،زار،لرزان،خسته, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گلها،سخن،غمگین،رنگ،شادی،پروانه،ها،آمیزش،نماید،عشق, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

مادر

Published فوریه 27, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموع شعر نقاش خیال

مادرم! یـاد محبـت هاى تو
روز و شـب قلـب مرا تسكین دهد
یـاد سیـماى ز رنج آشفته ات
نخل جانـم را بَرى شیـرین دهد

یاد دارم روزگار رفته را
آنكه از یاد همه دورى گزید
روزگارى را كه با صد شوق و شور
نغمه هاى مهر تو بر من دمید

یـاد دارم روزگـارى دور دست
قصـه هاى دلكشـت را وقت خواب
یـاد دارم در دلـــم نـــور امیـد
مى دمیـدى در فضاى رختـخواب

یـاد دارم شـب نـخـوابـی هـاى تـو
در مـیـان ظلـمـت شـب هاى دى
یـاد دارم در بــهــار زنــدگــى
مـی رهـانـیـدى تـو از سـرمـاى دى

كــى بــرم از یـــاد الـــطاف تـــرا
كه به جانم از وفا می ریختى
گر غمى قلب مرا ویران نمود
تو به شادی ها دلم آمیختى

قلب من مملو ز عشق و مهر توست
چونكه جانم از تو هستى یافته
آنكه داده این دل و جان مرا
عشق تو بر قلب و جانم بافته

زنده یادفاطمه مهدیزاده (زهره)

1262+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, روزگار،صد،شور،شوق،نغمه،مهر،دمید،دور،دست،قصه،دلکش،وقت،خواب،رختخواب, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مادر،محبت،روز،شب،قلب،تسکین،سیما،رنج،آشفته،نخل،جان،بری،شیرین،روزگار،رفته،دوری،گزید, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نور،امید،فضا،شب،نخوابی،میان،ظلمت،بهار،زندگی،سرما،الطاف،وفا،غم،ویران،آمیختی،قلب،مملو،مهر،هستی،بافته | Leave a comment

زن و گل سرخ

Published فوریه 26, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

گل سرخى نشسته بر لب جو
بر رخش شبنم بهارى بود
شاد و خندان چو دختر نوروز
قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر
آمد و دید و بر رُخش خندید
در بَرش ایستاد آن لعبت
دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود
بنمود آن گل گلستان را
چونكه پژمرد بر گرفتش زود
بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى
خوب و زیبنده اى و زیبائى
گر چه از حُسن هم عقب باشى
تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى
زار و پژمرده و پریشانى
هر كسى میكند نظر پَستَت
نه كه دارى سرى نه سامانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1366+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, رخش،خندید،ایستاد،لعبت،فوری،چید،ساعت،زیب،گلستان،پژمرد،بفکند،بستان, زار،عقب،پژمرده،پریشان،پست،سری،سامانی, زن،گل،سرخ, زن،گل،سوری،خوب،زسبنده،زیبا،عفت،فریبا, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گل،سرخ،لب،جو،شبنم،بهاری،بود،شاد،خندان،دختر،نوروز،قلب،درد،رنج،عاری, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

میلاد

Published فوریه 18, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

شبى سرد و غبار آلود

شبى كو از سیاهى گشته قیر اندود

درون خانه اى تنگ و پر از حسرت

درون كلبه اى بى حاصل و بى دود

زنى آبستن، از درد و پریشانى به خود پیچید

زمانه بر چنین آبستنى خندید

زمانه رنج ها را دوست دارد

زمانه عاشق رنج است

زمانه عاشق درد است

زمان بگذشت و درد زن فزون گردید

زمان بگذشت و زن از درد پیچید و زبون گردید

زن همسایه را خواندند

زن همسایه آمد تا ببیند درد آن زن را

سپس دیگر زنان هم آمدند از در

و بنمودند شور و شر

چنان از درد می زد ناله و شیون

چنان بر یكدگر دندان خود را می فشرد آن زن

زنان بودند همدردش

كه آنها هم زمانى درد او را لمس می كردند

كه آنها هم زمانى همچو او درد آشنا بودند

چراغى كور سو می زد به كُنج رَف

چراغى نور خود را بر در و دیوار می پاشید

ولى زن طاقتش طى شد

نفهمید او كه این دیدارها كى شد

و او بعد از زمانى صحبت و جنجال

كه دردش بُد بدین منوال

خداى مهربان مهرش فزون تر شد

زنى در دهر مادر شد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1309+

Posted in شعر نو | Tagged آبستن،پریشان،زمانه،زن،همسایه،درد،سپس،ناله،شیون،دندان،زنان،همدرد, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرد،غبار،آلود،سیاهی،قیراندود،خانه،تنگ،حسرت،کلبه،بی،حاصل،دود, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), کورسو،کنج،رف،طاقت،دیدار،ها،صحبت،جنجال،منوال،خدای،مهربان،دهر،مادر, لمس،دردآشنا،زمان،فزون،همدرد،چراغ, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

اشعار،فاطمه،مهدی،زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

الهى مسوزان به خشمت كه شاهى نظر كن به درد دل بى پناهى

میازار این بنده ناتوان را فكن بر چنین مستمندى نگاهى

گنه از من و مغفرت از تو اینك ببخشا گر از من زند سر گناهى

تو دریاى عفوى تو دنیاى مهرى گنه كار را كن كرم گاه گاهى

به قهرت مسوزان تن ناتوانم زخشمت مرانم به سوى

به خاكِ درِ نیك بختان مرانم ز نور وجودت مرا ده پناهى

به خوبانِ از جان و دل بى قرارت مرانم ز كویت به خوارى الهى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

بهار آمد دل ما را جوان كرد نشاطى در زمين و آسمان كرد

چه نيروئى به دشت و بر دمن داد چه اهدائى به باغ و بوستان كرد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

بهار آمد دل و جان را صفا داد هزاران هديه نيكو به ما داد

وليكن با همه خوبى و لطفش خبر كى از نگار بى وفا داد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

فراقت را به جان و دل خريدم چو تو گل در گلستانى نديدم نهادم دل به اميد و هوايت به راهت از هوا خواهان بريدم

بُتا چشم انتظارم از چه دارى زعشقت بىقرارم از چه دارى چو غنچه سينه چاكم از چه كردى چو لاله داغدارم از چه دارى

بهار آمد بهار من نيامد بُـت سيمين عذار من نيامد همه شب منتظر بر در نشستم كَس از پيش نگار من نيامد

بيا تا شام تارم روشن آيد محقر كلبه ام چون گلشن آيد بيا بنشين كنارم اى گل ياس كه از شوقت مرا جان بر تن آيد

بيا نازت به جان و دل خريدم به راه عشقت از عالم بريدم بگشتم شهر و كوه و دشت و صحرا به مثل تو دلارامى نديدم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

به آن چشم سیاهت من اسیرم

خیال روى تو نقش ضمیرم

نیَم لایق كه آئى در سرایم

همى خواهم كه در راهت بمیرم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى دلش آزاد شود از نگهى

زنده یادفاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

بنفشه آن گل رویائى من

خمیده قامتش از جور دلدار

لمیده غم زده بر بسترى سبز

شده پژمان زغم برطرْف گلزار

نـه با گلـها سخن گفتى كه گیرد

دل غمگین او را رنگ شادى

نـه با پـروانه ها آمیزشى داشت

نماید تا ز عشق خویش یادى

نه با بلبل كند راز و نیازى

كه شاید عقده دل را گشاید

نه بشنیده سرود دلنوازى

كه زنگ غم ز قلب خود زداید

همى تنها و نالان با دل تنگ

گهى رخ زرد و گه نیلى نموده

دو چشمش بر ره و قلبش فشرده

زبار عشق پشت او خموده

ستاده در شب سرد زمستان

به یك پا برف بر پشتش نشسته

نكرده گرم و راحت پیكر خود

ز سرما زار و لرزان است و خسته

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموع شعر نقاش خیال

مادرم! یـاد محبـت هاى تو روز و شـب قلـب مرا تسكین دهد یـاد سیـماى ز رنج آشفته ات نخل جانـم را بَرى شیـرین دهد

یاد دارم روزگار رفته را آنكه از یاد همه دورى گزید روزگارى را كه با صد شوق و شور نغمه هاى مهر تو بر من دمید

یـاد دارم روزگـارى دور دست قصـه هاى دلكشـت را وقت خواب یـاد دارم در دلـــم نـــور امیـد مى دمیـدى در فضاى رختـخواب

یـاد دارم شـب نـخـوابـی هـاى تـو در مـیـان ظلـمـت شـب هاى دى یـاد دارم در بــهــار زنــدگــى مـی رهـانـیـدى تـو از سـرمـاى دى

كــى بــرم از یـــاد الـــطاف تـــرا كه به جانم از وفا می ریختى گر غمى قلب مرا ویران نمود تو به شادی ها دلم آمیختى

قلب من مملو ز عشق و مهر توست چونكه جانم از تو هستى یافته آنكه داده این دل و جان مرا عشق تو بر قلب و جانم بافته

زنده یادفاطمه مهدیزاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گل سرخى نشسته بر لب جو بر رخش شبنم بهارى بود شاد و خندان چو دختر نوروز قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر آمد و دید و بر رُخش خندید در بَرش ایستاد آن لعبت دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود بنمود آن گل گلستان را چونكه پژمرد بر گرفتش زود بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى خوب و زیبنده اى و زیبائى گر چه از حُسن هم عقب باشى تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى زار و پژمرده و پریشانى هر كسى میكند نظر پَستَت نه كه دارى سرى نه سامانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

الهى مسوزان به خشمت كه شاهى
نظر كن به درد دل بى پناهى

میازار این بنده ناتوان را
فكن بر چنین مستمندى نگاهى

گنه از من و مغفرت از تو اینك
ببخشا گر از من زند سر گناهى

تو دریاى عفوى تو دنیاى مهرى
گنه كار را كن كرم گاه گاهى

به قهرت مسوزان تن ناتوانم
زخشمت مرانم به سوى

به خاكِ درِ نیك بختان مرانم
ز نور وجودت مرا ده پناهى

به خوبانِ از جان و دل بى قرارت
مرانم ز كویت به خوارى الهى

بهار آمد دل ما را جوان كرد
نشاطى در زمين و آسمان كرد

چه نيروئى به دشت و بر دمن داد
چه اهدائى به باغ و بوستان كرد

بهار آمد دل و جان را صفا داد
هزاران هديه نيكو به ما داد

وليكن با همه خوبى و لطفش
خبر كى از نگار بى وفا داد

فراقت را به جان و دل خريدم
چو تو گل در گلستانى نديدم
نهادم دل به اميد و هوايت
به راهت از هوا خواهان بريدم

بُتا چشم انتظارم از چه دارى
زعشقت بىقرارم از چه دارى
چو غنچه سينه چاكم از چه كردى
چو لاله داغدارم از چه دارى

بهار آمد بهار من نيامد
بُـت سيمين عذار من نيامد
همه شب منتظر بر در نشستم
كَس از پيش نگار من نيامد

بيا تا شام تارم روشن آيد
محقر كلبه ام چون گلشن آيد
بيا بنشين كنارم اى گل ياس
كه از شوقت مرا جان بر تن آيد

بيا نازت به جان و دل خريدم
به راه عشقت از عالم بريدم
بگشتم شهر و كوه و دشت و صحرا
به مثل تو دلارامى نديدم

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى

مادرم! یـاد محبـت هاى تو
روز و شـب قلـب مرا تسكین دهد
یـاد سیـماى ز رنج آشفته ات
نخل جانـم را بَرى شیـرین دهد

یاد دارم روزگار رفته را
آنكه از یاد همه دورى گزید
روزگارى را كه با صد شوق و شور
نغمه هاى مهر تو بر من دمید

یـاد دارم روزگـارى دور دست
قصـه هاى دلكشـت را وقت خواب
یـاد دارم در دلـــم نـــور امیـد
مى دمیـدى در فضاى رختـخواب

یـاد دارم شـب نـخـوابـی هـاى تـو
در مـیـان ظلـمـت شـب هاى دى
یـاد دارم در بــهــار زنــدگــى
مـی رهـانـیـدى تـو از سـرمـاى دى

كــى بــرم از یـــاد الـــطاف تـــرا
كه به جانم از وفا می ریختى
گر غمى قلب مرا ویران نمود
تو به شادی ها دلم آمیختى

قلب من مملو ز عشق و مهر توست
چونكه جانم از تو هستى یافته
آنكه داده این دل و جان مرا
عشق تو بر قلب و جانم بافته

گل سرخى نشسته بر لب جو
بر رخش شبنم بهارى بود
شاد و خندان چو دختر نوروز
قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر
آمد و دید و بر رُخش خندید
در بَرش ایستاد آن لعبت
دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود
بنمود آن گل گلستان را
چونكه پژمرد بر گرفتش زود
بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى
خوب و زیبنده اى و زیبائى
گر چه از حُسن هم عقب باشى
تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى
زار و پژمرده و پریشانى
هر كسى میكند نظر پَستَت
نه كه دارى سرى نه سامانى