شاعران،معاصر،زن،ایرانی

دوبیتی

Published مارس 12, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

به آن چشم سیاهت من اسیرم

خیال روى تو نقش ضمیرم

نیَم لایق كه آئى در سرایم

همى خواهم كه در راهت بمیرم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1232+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, افسونگر،زمانه،هنوز،دلبسته،رقیب،دلدار،هنوز،چشم،دیده،لیک،پندار،لب،هزار،راز،دل،دریای،بی،کرانه،اسرارمی،هنوز, دنیاى،پهناور, دوبیتی, زمان،کودکى, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, شعر،زهره, شعر،معاصر, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), لایق،سرایم،همی،خواهم،راهت،بمیرم, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر،بابا،طاهر | Leave a comment

دوبیتی

Published مارس 12, 2017 | By احمد ضیائی

ازمجموعه شعر نقاش خیال

هواى خوش زكوى دلبر آید

نواى خوش ز سوز دل بر آید

رواق دیده من خانه اوست

چو در بندم ز راه دیگر آید

رنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1403+

Posted in دوبیتی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, دوبیتی, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر،بابا،طاهر, هواى،خوش،زكوى،دلبر،آید،نواى،خوش،ز،سوز،دل،برآید،رواق،دیده،من،خانه،اوست،چو،در،بندم،ز،راه،دیگر،آید | Leave a comment

رباعی

Published مارس 9, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

دیدم چو لبش یاد نمودم شكّر

آشفته و خشمین به من انداخت نظر

گفتم چه خطا رفت كه رنجیده شدى

گفتا كه عوام كى شناسد گوهر

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

1499+

Posted in رباعی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, دیدم،چو،لبش،یاد،نمودم،شكّر،آشفته،و،خشمین،به،من،نداخت،نظر،گفتم،چه،خطا،رفت،كه،رنجیده،شدى،گفتا،كه،عوام،كى،شناسد،گوهر, رباعی, رباعیات،خیام, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, مطالب،ابر | Leave a comment

ماهتاب من

Published مارس 5, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

ازهمه دلبركان ماه ترى
به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى
تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم
بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست
باعث نيك سرانجامى توست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1218+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال, همه،دلبركان،خدا از،دلخواه،تر،ماهتاب،من،خورشيد،همان،زهره،ناهيد،رهرو،وادى،عشق،بلبل،بيدل،انجمن،عشق،باعث،خوشنامى،باعث،نيك،سرانجامى | Leave a comment

گوهر جان

Published مارس 5, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى

زنده یادفاطمه مهدی زاده (زهره)

1402+

Posted in مثنوی | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, تبه،مو،سیه،دل،هجران،کش،بهار،آتش،افروخته،سوخته،سوزش،عشق, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, عاقبت،تاب،توان،گوهر،جان،پاکتر،سودا،بیباک،دلشاد،نگه،آزاد, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گوش،ناله،جانسوز،رنج،شب،روز،بخدا،هجر،جان،فلک،رنج،زمان،عشق،آتش،جان،کاه, مثنوی, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

بنفشه

Published فوریه 28, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

بنفشه آن گل رویائى من

خمیده قامتش از جور دلدار

لمیده غم زده بر بسترى سبز

شده پژمان زغم برطرْف گلزار

نـه با گلـها سخن گفتى كه گیرد

دل غمگین او را رنگ شادى

نـه با پـروانه ها آمیزشى داشت

نماید تا ز عشق خویش یادى

نه با بلبل كند راز و نیازى

كه شاید عقده دل را گشاید

نه بشنیده سرود دلنوازى

كه زنگ غم ز قلب خود زداید

همى تنها و نالان با دل تنگ

گهى رخ زرد و گه نیلى نموده

دو چشمش بر ره و قلبش فشرده

زبار عشق پشت او خموده

ستاده در شب سرد زمستان

به یك پا برف بر پشتش نشسته

نكرده گرم و راحت پیكر خود

ز سرما زار و لرزان است و خسته

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1548+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, بلبل،راز،نیاز،شاید،عقده،دل،گشاید،سرود،دلنواز،زنگ،زداید, بنفشه،رویایی،خمیده،قامت،لمیده،غمزده،بستر،شبز،پژمان،طرف،گلزار, تنها،نالان،دل،تنگ،رخ،زرد،نیلی،فشرده،پشت،خموده, چهارپاره, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, ستاده،شب،سرد،زمستان،برف،پشتش،نشسته،گرم،راحت،پیکر،سرما،زار،لرزان،خسته, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گلها،سخن،غمگین،رنگ،شادی،پروانه،ها،آمیزش،نماید،عشق, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

مادر

Published فوریه 27, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموع شعر نقاش خیال

مادرم! یـاد محبـت هاى تو
روز و شـب قلـب مرا تسكین دهد
یـاد سیـماى ز رنج آشفته ات
نخل جانـم را بَرى شیـرین دهد

یاد دارم روزگار رفته را
آنكه از یاد همه دورى گزید
روزگارى را كه با صد شوق و شور
نغمه هاى مهر تو بر من دمید

یـاد دارم روزگـارى دور دست
قصـه هاى دلكشـت را وقت خواب
یـاد دارم در دلـــم نـــور امیـد
مى دمیـدى در فضاى رختـخواب

یـاد دارم شـب نـخـوابـی هـاى تـو
در مـیـان ظلـمـت شـب هاى دى
یـاد دارم در بــهــار زنــدگــى
مـی رهـانـیـدى تـو از سـرمـاى دى

كــى بــرم از یـــاد الـــطاف تـــرا
كه به جانم از وفا می ریختى
گر غمى قلب مرا ویران نمود
تو به شادی ها دلم آمیختى

قلب من مملو ز عشق و مهر توست
چونكه جانم از تو هستى یافته
آنكه داده این دل و جان مرا
عشق تو بر قلب و جانم بافته

زنده یادفاطمه مهدیزاده (زهره)

1262+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, روزگار،صد،شور،شوق،نغمه،مهر،دمید،دور،دست،قصه،دلکش،وقت،خواب،رختخواب, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مادر،محبت،روز،شب،قلب،تسکین،سیما،رنج،آشفته،نخل،جان،بری،شیرین،روزگار،رفته،دوری،گزید, مچموعه،شعر،نقاش،خیال, نور،امید،فضا،شب،نخوابی،میان،ظلمت،بهار،زندگی،سرما،الطاف،وفا،غم،ویران،آمیختی،قلب،مملو،مهر،هستی،بافته | Leave a comment

زن و گل سرخ

Published فوریه 26, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

گل سرخى نشسته بر لب جو
بر رخش شبنم بهارى بود
شاد و خندان چو دختر نوروز
قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر
آمد و دید و بر رُخش خندید
در بَرش ایستاد آن لعبت
دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود
بنمود آن گل گلستان را
چونكه پژمرد بر گرفتش زود
بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى
خوب و زیبنده اى و زیبائى
گر چه از حُسن هم عقب باشى
تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى
زار و پژمرده و پریشانى
هر كسى میكند نظر پَستَت
نه كه دارى سرى نه سامانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1366+

Posted in چهار پاره | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, رخش،خندید،ایستاد،لعبت،فوری،چید،ساعت،زیب،گلستان،پژمرد،بفکند،بستان, زار،عقب،پژمرده،پریشان،پست،سری،سامانی, زن،گل،سرخ, زن،گل،سوری،خوب،زسبنده،زیبا،عفت،فریبا, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), گل،سرخ،لب،جو،شبنم،بهاری،بود،شاد،خندان،دختر،نوروز،قلب،درد،رنج،عاری, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

بخشش

Published فوریه 22, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

خداى من در امید را بر روى من بگشا

ببخشا بر من و ناچیزیم اى قادر مطلق

غمم بسیار و شادى كم، تمام زندگى ماتم

براى اینهمه غم ها و محنت ها، توئى محرم توئى محرم

توئى از كهكشان برتر، توئى از عشق والاتر

خداى داور یكتا، در این دنیا و آن دنیا، توئى بالاتر و بهتر

تو می دانى كه من، این كمترین بندگانت

بجز عفوت بجز بخشایشت چیزى نمی خواهم

بجز نامت نمی خوانم، بجز اسمت كلامى را نمی دانم

تو دانائى و من نادان، و با تو بسته ام پیمان

كه تا جان در بدن دارم، ره و رسم تو را پویم، تو را جویم، تو را جویم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1441+

Posted in شعر نو | Tagged fatemeh،mehdizadeh،zohreh, fatemehmehdizadehzohreh, zohreh،naghashe،khiyal, zohrehnaghashekhiyal, اشعار،زهره, بسیار،کم،شادی،زندگی،ماتم،محرم،کهکشان،برتر،عشق،والاتر،داور،یکتا،دنیا،بالاتر،بهتر،بندگان،عفو،بخشایش،نامت،اسمت،کلام, خدای،من،امید،بگشا،ببخشا،ناچیزیم،قادر،مطلق, دانا،نادان،پیمان،جان،رسم, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرود،زهره, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, غزل, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

میلاد

Published فوریه 18, 2017 | By احمد ضیائی

از مجموعه شعر نقاش خیال

شبى سرد و غبار آلود

شبى كو از سیاهى گشته قیر اندود

درون خانه اى تنگ و پر از حسرت

درون كلبه اى بى حاصل و بى دود

زنى آبستن، از درد و پریشانى به خود پیچید

زمانه بر چنین آبستنى خندید

زمانه رنج ها را دوست دارد

زمانه عاشق رنج است

زمانه عاشق درد است

زمان بگذشت و درد زن فزون گردید

زمان بگذشت و زن از درد پیچید و زبون گردید

زن همسایه را خواندند

زن همسایه آمد تا ببیند درد آن زن را

سپس دیگر زنان هم آمدند از در

و بنمودند شور و شر

چنان از درد می زد ناله و شیون

چنان بر یكدگر دندان خود را می فشرد آن زن

زنان بودند همدردش

كه آنها هم زمانى درد او را لمس می كردند

كه آنها هم زمانى همچو او درد آشنا بودند

چراغى كور سو می زد به كُنج رَف

چراغى نور خود را بر در و دیوار می پاشید

ولى زن طاقتش طى شد

نفهمید او كه این دیدارها كى شد

و او بعد از زمانى صحبت و جنجال

كه دردش بُد بدین منوال

خداى مهربان مهرش فزون تر شد

زنى در دهر مادر شد

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

1309+

Posted in شعر نو | Tagged آبستن،پریشان،زمانه،زن،همسایه،درد،سپس،ناله،شیون،دندان،زنان،همدرد, اشعار،زهره, اشعار،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده, زنده،یاد،فاطمه،مهدی،زاده،زهره, زهره،نقاش،خیال, سرد،غبار،آلود،سیاهی،قیراندود،خانه،تنگ،حسرت،کلبه،بی،حاصل،دود, سروده،های،فاطمه،مهدی،زاده, شاعران،معاصر،زن،ایرانی, فاطمه،مهدی،زاده،(زهره), کورسو،کنج،رف،طاقت،دیدار،ها،صحبت،جنجال،منوال،خدای،مهربان،دهر،مادر, لمس،دردآشنا،زمان،فزون،همدرد،چراغ, مچموعه،شعر،نقاش،خیال | Leave a comment

شاعران،معاصر،زن،ایرانی

از مجموعه شعر نقاش خیال

به آن چشم سیاهت من اسیرم

خیال روى تو نقش ضمیرم

نیَم لایق كه آئى در سرایم

همى خواهم كه در راهت بمیرم

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

ازمجموعه شعر نقاش خیال

هواى خوش زكوى دلبر آید

نواى خوش ز سوز دل بر آید

رواق دیده من خانه اوست

چو در بندم ز راه دیگر آید

رنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

دیدم چو لبش یاد نمودم شكّر

آشفته و خشمین به من انداخت نظر

گفتم چه خطا رفت كه رنجیده شدى

گفتا كه عوام كى شناسد گوهر

زنده یاد فاطمه مهدی زاده

از مجموعه شعر نقاش خیال

ازهمه دلبركان ماه ترى به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست باعث نيك سرانجامى توست

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گوش كن ناله جانسوز مرا بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى دلش آزاد شود از نگهى

زنده یادفاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

بنفشه آن گل رویائى من

خمیده قامتش از جور دلدار

لمیده غم زده بر بسترى سبز

شده پژمان زغم برطرْف گلزار

نـه با گلـها سخن گفتى كه گیرد

دل غمگین او را رنگ شادى

نـه با پـروانه ها آمیزشى داشت

نماید تا ز عشق خویش یادى

نه با بلبل كند راز و نیازى

كه شاید عقده دل را گشاید

نه بشنیده سرود دلنوازى

كه زنگ غم ز قلب خود زداید

همى تنها و نالان با دل تنگ

گهى رخ زرد و گه نیلى نموده

دو چشمش بر ره و قلبش فشرده

زبار عشق پشت او خموده

ستاده در شب سرد زمستان

به یك پا برف بر پشتش نشسته

نكرده گرم و راحت پیكر خود

ز سرما زار و لرزان است و خسته

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموع شعر نقاش خیال

مادرم! یـاد محبـت هاى تو روز و شـب قلـب مرا تسكین دهد یـاد سیـماى ز رنج آشفته ات نخل جانـم را بَرى شیـرین دهد

یاد دارم روزگار رفته را آنكه از یاد همه دورى گزید روزگارى را كه با صد شوق و شور نغمه هاى مهر تو بر من دمید

یـاد دارم روزگـارى دور دست قصـه هاى دلكشـت را وقت خواب یـاد دارم در دلـــم نـــور امیـد مى دمیـدى در فضاى رختـخواب

یـاد دارم شـب نـخـوابـی هـاى تـو در مـیـان ظلـمـت شـب هاى دى یـاد دارم در بــهــار زنــدگــى مـی رهـانـیـدى تـو از سـرمـاى دى

كــى بــرم از یـــاد الـــطاف تـــرا كه به جانم از وفا می ریختى گر غمى قلب مرا ویران نمود تو به شادی ها دلم آمیختى

قلب من مملو ز عشق و مهر توست چونكه جانم از تو هستى یافته آنكه داده این دل و جان مرا عشق تو بر قلب و جانم بافته

زنده یادفاطمه مهدیزاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

گل سرخى نشسته بر لب جو بر رخش شبنم بهارى بود شاد و خندان چو دختر نوروز قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر آمد و دید و بر رُخش خندید در بَرش ایستاد آن لعبت دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود بنمود آن گل گلستان را چونكه پژمرد بر گرفتش زود بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى خوب و زیبنده اى و زیبائى گر چه از حُسن هم عقب باشى تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى زار و پژمرده و پریشانى هر كسى میكند نظر پَستَت نه كه دارى سرى نه سامانى

زنده یاد فاطمه مهدی زاده (زهره)

از مجموعه شعر نقاش خیال

خداى من در امید را بر روى من بگشا

ببخشا بر من و ناچیزیم اى قادر مطلق

غمم بسیار و شادى كم، تمام زندگى ماتم

براى اینهمه غم ها و محنت ها، توئى محرم توئى محرم

توئى از كهكشان برتر، توئى از عشق والاتر

ازهمه دلبركان ماه ترى
به خدا از همه دلخواه ترى

ماهتاب من و خورشيد منى
تو همان زهره و ناهيد منى

رهرو وادى عشق تو منم
بلبل بيدل آن انجمنم

عشق من باعث خوشنامى توست
باعث نيك سرانجامى توست

گوش كن ناله جانسوز مرا
بـنـِگـر رنــج شــب و روز مــرا

به خدا می رسد از هجر تو جان
به فلك می رسم از رنج زمان

عشق تو آتش و جان چون كاه است
بنگر این عشق چسان جانكاه است

دل به راه تو تبه خواهم كرد
روز چون موت سیه خواهم كرد

آرزوى دل هجران كش من
هم بهار من و هم آتش من

آتشى در دلم افروخته اى
تا كجا جان مرا سوخته اى

سوزش عشق چه خوش سوختنی ست
آتش عشق چه افروختنی ست

عاقبت تاب و توان خواهم داد
بر سر راه تو جان خواهم

عشقم از گوهر جان پاكتر است
دل ز سوداى تو بى باكتر است

زهره دلشاد شود از نگهى
دلش آزاد شود از نگهى

مادرم! یـاد محبـت هاى تو
روز و شـب قلـب مرا تسكین دهد
یـاد سیـماى ز رنج آشفته ات
نخل جانـم را بَرى شیـرین دهد

یاد دارم روزگار رفته را
آنكه از یاد همه دورى گزید
روزگارى را كه با صد شوق و شور
نغمه هاى مهر تو بر من دمید

یـاد دارم روزگـارى دور دست
قصـه هاى دلكشـت را وقت خواب
یـاد دارم در دلـــم نـــور امیـد
مى دمیـدى در فضاى رختـخواب

یـاد دارم شـب نـخـوابـی هـاى تـو
در مـیـان ظلـمـت شـب هاى دى
یـاد دارم در بــهــار زنــدگــى
مـی رهـانـیـدى تـو از سـرمـاى دى

كــى بــرم از یـــاد الـــطاف تـــرا
كه به جانم از وفا می ریختى
گر غمى قلب مرا ویران نمود
تو به شادی ها دلم آمیختى

قلب من مملو ز عشق و مهر توست
چونكه جانم از تو هستى یافته
آنكه داده این دل و جان مرا
عشق تو بر قلب و جانم بافته

گل سرخى نشسته بر لب جو
بر رخش شبنم بهارى بود
شاد و خندان چو دختر نوروز
قلبش از درد و رنج عارى بود

ناگهش دخترى ز گل بهتر
آمد و دید و بر رُخش خندید
در بَرش ایستاد آن لعبت
دید زیباست فورى او را چید

ساعتى چند زیب پیكر خود
بنمود آن گل گلستان را
چونكه پژمرد بر گرفتش زود
بِفِكند و گذاشت بستان را

تو هم اى زن چو آن گل سورى
خوب و زیبنده اى و زیبائى
گر چه از حُسن هم عقب باشى
تا كه با عفتى فریبائى

چونكه در دست این و آن افتى
زار و پژمرده و پریشانى
هر كسى میكند نظر پَستَت
نه كه دارى سرى نه سامانى